Η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Λιβαδίου, βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές του Τίταρου όρους, απέναντι από τον Όλυμπο και κάτω από το χωριό Λιβάδι, σε υψόμετρο 1000 περίπου μέτρων. Είναι από τις παλαιές Ιερές Μονές της Μητροπόλεως Ελασσώνος. Ακριβή χρονολογία ιδρύσεως δεν γνωρίζουμε. Πιθανόν να κτίσθηκε κατά τον 17ο αιώνα, μία εποχή άνθησης και ακμής του μοναχικού βίου στον θεσσαλικό χώρο και ιδιαίτερα την επαρχία Ελασσώνος. Μετά την κατάργηση της Επισκοπής Πέτρας, το 1896, όπου και ανήκε, προσαρτήθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Ελασσώνος.
Οι βάσιμες ιστορικές μαρτυρίες και πληροφορίες, για την ύπαρξη και λειτουργία της Ιεράς Μονής, είναι ελάχιστες και ξεκινούν από τις αρχές του 18ου αιώνος. Σε μηναίο του 1740, μαρτυρούνται ως αδερφοί της Μονής οι Παρθένιος, ιερομόναχος και Βενιαμίν ιεροδιάκονος, που διακονούν τον επίσκοπο Πέτρας, ο οποίος έχει την έδρα του στο Λιβάδι. Το 1905 αναφέρεται ηγούμενος με το όνομα Διονύσιος. Το έτος 1942 πυρπολείται από τους Ιταλούς, σε αντίποινα για την υπόνοια υπόθαλψης ανταρτών. Έκτοτε αρχίζει η παρακμή της και η Ιερά Μονή μένει χωρίς αδελφότητα.
Η αρχική μορφή του μοναστηριακού συγκροτήματος έχει αλλοιωθεί από τις πολλαπλές καταστροφικές επιθέσεις και επεμβάσεις, που κατά καιρούς έγιναν.
Το κτιριακό συγκρότημα της Ιεράς Μονής σήμερα, μετά την εγκατάσταση γυναικείας αδελφότητος, την ανακαίνιση και ευπρεπισμό όλων των χώρων, παρουσιάζει ενδιαφέρον και ελκύει τους προσκυνητές από τα διάφορα μέρη της περιοχής. Η κύρια είσοδος της Μονής βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της. Ο σημερινός ναός, τα κελιά των μοναχών, οι χώροι υποδοχής και τα υπόλοιπα κτίσματα σχηματίζουν ένα Π, στο εσωτερικό του οποίου περικλείεται ο αύλειος χώρος με τη φιάλη του αγιασμού.
Το Καθολικό της Ιεράς Μονής, κατεστράφη και δεν υπάρχουν ούτε θεμέλια. Ως Ναός χρησιμοποιήθηκε η Τράπεζα, κτίσμα του 18ου αιώνος, η οποία το 2005, ανακαινίσθηκε και προσετέθη ένας χώρος έμπροσθεν, που καλύπτει τις ανάγκες της Μονής. Εσωτερικά του Ναού σώζεται το παλαιό περίτεχνο, επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Την χρονολογία κατασκευής του μας την μαρτυρεί η επιγραφή που βρίσκεται πάνω σ’ αυτό, “ΕΛΑΒΑΝ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΔΕΣΠΟΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΤΕΜΠΛΟΣ ΕΠΙ ΕΤΟΥΣ 1750. ΔΕΗΣΙΣ ΚΥΡΙΕ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΜΟΥ ΛΑΖΟΥ”. Το Καθολικό της Ιεράς Μονής, όπως και τα υπόλοιπα κτίσματα, ανακαινίσθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Ανατολικά της Ιεράς Μονής υπάρχει ο κοιμητηριακός Ναός του αγίου Χαραλάμπους, κτίσμα του 1760, ο οποίος με την ανακαίνιση που έγινε το 2006 σώθηκε εκ βεβαίας καταστροφής. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του κοιμητηριακού παρεκκλησίου χρονολογείται στο β’ μισό του 18ου αιώνος. Κάτω από το ιερό του αγίου Χαραλάμπους υπάρχει το οστεοφυλάκιο της Ιεράς Μονής, με τα οστά των μοναχών της Μονής, των επισκόπων Πέτρας και ιερέων του Λιβαδίου.
Το όνομα της Ιεράς Μονής συνδέεται με την Επανάσταση του Ολύμπου το 1878, καθώς θεωρείται ο τόπος αφετηρίας της Επαναστάσεως. Υπήρξε ορμητήριο και καταφυγή πολλών αρματολών και κλεφτών του Ολύμπου.
Από τα μοναδικά κειμήλια της Ιεράς Μονής, που σώζονται σήμερα, είναι ένα απότμημα από την κάρα του αγίου Προκοπίου, λείψανα Αγίων, ιερά σκεύη και οι εικόνες του τέμπλου του Καθολικού της Ιεράς Μονής, φιλοτεχνημένες το 1750. Η Ιερά Μονή πανηγυρίζει την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος και του αγίου Προκοπίου.
