Ιερά Μητρόπολις ΕλασσώνοςΙερά Μητρόπολις ΕλασσώνοςΙερά Μητρόπολις Ελασσώνος
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
    • Ἰστορία Μητροπόλεως
    • Διοίκηση
    • Εκκλησιαστικαί Προσωπικότητες
    • Εγκαταστάσεις
      • Μητροπολιτικόν Μέγαρον
      • Πνευματικόν Κέντρον
    • Ἱερὲς Μονὲς
    • Ἱεροὶ Ναοὶ
  • Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
    • Ο Μητροπολίτης Χαρίτων
    • Ο Αρχιερατικός Κατάλογος των Επισκόπων
  • ΤΟΠΙΚΗ ΑΓΙΟΛΟΓΙΑ
  • ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
    • Φιλανθρωπία
    • Σχολές
      • Σχολή Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής
      • Σχολή Αγιογραφίας
      • Σχολή Γονέων
    • Γραφείο Νεότητος
      • Κατηχητικά
    • Εγκύκλιοι – Κηρύγματα
  • ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
  • ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο Αρχιερατικός Κατάλογος των Επισκόπων

Ο Αρχιερατικός Κατάλογος των ΕπισκόπωνΟ Αρχιερατικός Κατάλογος των Επισκόπων της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος έχει συνταχθεί με βάση τους επισκοπικούς καταλόγους πού έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί, τις ενθυμήσεις των Κωδίκων και χειρογράφων πού βρίσκονται στην βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Παναγίας Ολυμπιωτίσσης, από τις επιγραφές παλαιών Ναών, τον «πίνακα τον αρχιερατευσάντων» από το 1814 και προγενέστερα πού συντάχθηκε με την ευκαιρία της προαγωγής της αρχιεπισκοπής Δομενίκου και Ελασσώνος σε Μητρόπολη και τον κατάλογο των υπομνημάτων εκλογής της Ιεράς Μητροπόλεως Ελασσώνος από το 1622 ως το 1924.

ΣΥΜΕΩΝ (γύρω στο 880)
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ( αχρονολόγητα)
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΞΗΡΟΣ (γύρω στο 1250)
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ( αχρονολόγητα)
ΜΑΤΘΑΙΟΣ ( 1461 -; )
ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ Ο ΑΓΙΟΣ (1510 –1516) « Δομινίκου και Ελασσώνος»
ΝΕΟΦΥΤΟΣ (1516-1538)
ΦΙΛΟΘΕΟΣ (1538-1555)
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (1556-1564)
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (1564-1570)
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Β΄ ο από Λιτής και Ρεντίνης 1570-1574
ΣΥΜΕΩΝ (γύρω στο 880)

Ο Συμεών είναι ο πρώτος επίσημα γνωστός επίσκοπος της επισκοπής Ελασσώνος.Δυστυχώς δεν έχουμε πολλές πληροφορίες γι’ αυτόν. Γνωρίζουμε μόνο ότι πήρε μέρος στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, στην εποχή του Πατριάρχου Φωτίου, το 879, και υπέγραψε τά πρακτικά της με τον τίτλο « Επίσκοπος Λευκής Συμεών». Όπως έχουμε αναφέρει το όνομα Λευκή είναι η Ομηρική ονομασία της Ελασσώνος.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ( αχρονολόγητα)

Αναφέρεται απλώς ως επίσκοπος Ελασσώνος στους επισκοπικούς καταλόγους χωρίς να εχουμε γι αυτόν καμμία πληροφορία, πότε εζησε και αρχιεράτευσε στην επισκοπή Ελασσώνος.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΞΗΡΟΣ (γύρω στο 1250)

Από διάφορες πηγές μαθαίνουμε οτι στο θρόνο της επισκοπής Δομενίκου και Ελασσώνος πρίν το 1250 βρισκόταν ο επίσκοπος Δημήτριος Ξηρός. Ο Δημήτριος είχε και άλλον αδελφό τον Ιωάννη ο οποίος την ίδια εποχή ήταν επίσκοπος Εζερού. Στην εποχή του βασιλιά Ιωάννη Βατάτζη ο μεν επίσκοπος Δομενίκου μετετέθη στην επισκοπή Σταγών ο δε αδελφός του Ιωάννης στην μητρόπολη Επάκτου (Ναυπάκτου).

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ( αχρονολόγητα)

Δυστυχώς για τον επίσκοπο αυτόν δεν γνωρίζουμε κανένα στοιχείο σχετικά με την χρονολογία πού αρχιεράτευσε στην επισκοπή Δομενίκου και Ελασσώνος. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ( 1461 -; )

Για τον επίσκοπο αυτό το μόνο πού γνωρίζουμε είναι ότι χειροτονήθηκε επίσκοπος Δομενίκου και Ελασσώνος στις 12 Δεκεμβρίου 1461 στην Ιερά Μονή Ολυμπιωτίσσης. Την πληροοφορία αυτή αντλούμε από την ενθύμηση πού υπάρχει στο περιθώριο του Συναξαρίου Σεπτεμβρίου-Φεβρουαρίου του τμήματος χειρογράφων της βιβλιοθήκης της Ολυμπιώτισσας η οποία αναφέρει « Τώ αυτώ μηνί (Δεκεμβρίω) ιβ΄ ημέρα…( δεν αναφέρεται) εχηροτονίθ(η) ο ππ (παπα) ματθαίος επίσκοπος δωμενίκου και ελασ(σών)ος επί έτους ς ξα΄ (1461).

ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ Ο ΑΓΙΟΣ (1510 –1516) « Δομινίκου και Ελασσώνος»

Ο άγιος Βησσαρίων γεννήθηκε στη Μεγάλη Πύλη (Πόρτα παζάρ) Τρικάλων το 1487 περίπου. Σε πολύ μικρή ηλικία (10 ετών) εντάχθηκε στις τάξεις του κλήρου. Σε ηλικία μόλις 20-23 ετών χειροτονήθηκε το 1510 επίσκοπος Δομενίκου και Ελασσώνος στα Τρίκαλα από τον αρχιεπίσκοπο Λαρίσης Μάρκο. Όταν όμως ο άγιος Βησσαρίων ήλθε και εγκαταστάθηκε στο Δομένικο οι κάτοικοι αρνήθηκαν να τον δεχτούν και να τον αναγνωρίσουν ως ποιμενάρχη τους με την διακιολογία ότι ο αρχιεπίσκοπος Λαρίσης αντικανονικά και παράνομα τους έστειλε δικό του μητροπολίτη και ότι κανονικό ήταν να σταλεί επίσκοπος χειροτονημένος στην Κων/πολη από τον Πατριάρχη επειδή η επισκοπή Δομενίκου και Ελασσώνος είχε ήδη προαχθή σε αρχιεπισκοπή πρίν από αρκετά χρόνια……… . Στο εξάχρονο διάστημα πού παρέμεινε ο άγιος Βησσαρίων στο Δομένικο ως επίσκοπος γνώρισε πολλές δοκιμασίες από τους φανατισμένους και φατριασμένους κατοίκους. Τά διάφορα αυτά επεισόδια φαίνεται πώς ανάγκασαν τον Πατριάρχη Θεόληπτο το 1519 να ανανεώσει την προαγωγή της επισκοπής Δομενίκου και Ελασσώνος σε αρχιεπισκοπή. Τελικά το 1516 ο άγιος Βησσαρίων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη επισκοπή Δομενίκου και να επιστρέψει στα Τρίκαλα. Αργότερα έγινε επίσκοπος σταγών και μετά τον θάνατο του Λαρίσης Μάρκου τοποθετήθηκε από τον Πατριάρχη Ιερεμία αρχιεπίσκοπος Λαρίσης. Στο διάστημα της αρχιερατείας του στην επισκοπή Σταγών χτίστηκε η Ιερά Μονή του Δούσικου, κοντά στη γενέτειρά του, συνέβαλε πολύ στην αναδιοργάνωση του μοναχικού βίου και βοήθησε να χτιστούν πολλές Ιερές Μονές των Μετεώρων. Εκοιμήθη στις 14 Σεπτεμβρίου 1535 σε ηλικία 50 περίπου ετών. Η μνήμη του αγίου εορτάζεται στις 15 Σεπτεμβρίου. Για την κοίμηση του αγίου Βησσαρίωνα σε χειρόγραφο ευχολόγιο της Ολυμπιωτίσσης υπάρχει η εξής ενθύμηση « εκοιμήθη ο εν μακαρία τη λείξη γενόμενος αρχιεπίσκοπος Λαρίσης κυρ Βησσαρίων εν τω έτει από Αδάμ 7043 (=1535) εν μηνή σεπτεμβρίου 14 ημέρα β΄α (Δευτέρα) ώρας δέκα της ημέρας».

ΝΕΟΦΥΤΟΣ (1516-1538)

Για τον επίσκοπο αυτό γνωρίζουμε ότι ήλθε στην επισκοπή Δομενίκου και Ελασσώνος το 1516, διαδεχθείς τον απομακρυσθέντα άγιο Βησσαρίωνα. Πέθανε στις 12 Απριλίου του 1538.

ΦΙΛΟΘΕΟΣ (1538-1555)

Ο Φιλόθεος αρχιεράτευσε από τον Οκτώβριο του 1538 μέχρι τον Νοέμβριο του 1555. Πέθανε από πανώλη. Αναφέρεται ότι «…διηκόνησε μετ’ ευλαβείας και χρηστοηθείας την του Χριστού Μεγάλην Εκκλησίαν, την δε Ιεράν Μονήν της Ολυμπιωτίσσης της σεβασμίας και Υπεραγίας ημών Θεοτόκου μεγάλως εβοήθησεν εις το ανακαινήσαι των ερειπίων αυτής….».

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (1556-1564)

Για τον επίσκοπο αυτό υπάρχει η μαρτυρία ότι στις 17 Ιανουαρίου 1556 διαδέχθηκε τον ιεράρχη Φιλόθεο. Ηταν « ανήρ λόγιος και πιστός, ικανής παιδείας κάτοχος, φιλοκαλίας εραστής, των τεχνών λάτρης και της εκκλησίας σφόδρα υπερασπιστής». Το 1564 καθαιρέθηκε άδικα «υψηλώ ορισμώ» του Σουλτάνου επειδή βοήθησε στην ανακαίνηση κτιρίων και του περιβόλου της Ολυμπιώτισσας παρά τις υπάρχουσες αυστηρές απαγορευτικές διαταγές του τουρκικού κράτους.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (1564-1570)

Ο επίσκοπος «Δομινίκου και Ελασσώνος» Βασίλειος διαδέχθηκε τον καθαιρεθέντα Γρηγόριο το 1564. Παραιτήθηκε τον Ιανουάριο του 1570.

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Β΄ ο από Λιτής και Ρεντίνης 1570-1574

Για τον επίσκοπο αυτό το μόνο πού γνωρίζουμε είναι ότι χειροτονήθηκε επίσκοπος Δομενίκου και Ελασσώνος στις 12 Δεκεμβρίου 1461 στην Ιερά Μονή Ολυμπιωτίσσης. Την πληροοφορία αυτή αντλούμε από την ενθύμηση πού υπάρχει στο περιθώριο του Συναξαρίου Σεπτεμβρίου-Φεβρουαρίου του τμήματος χειρογράφων της βιβλιοθήκης της Ολυμπιώτισσας η οποία αναφέρει « Τώ αυτώ μηνί (Δεκεμβρίω) ιβ΄ ημέρα…( δεν αναφέρεται) εχηροτονίθ(η) ο ππ (παπα) ματθαίος επίσκοπος δωμενίκου και ελασ(σών)ος επί έτους ς ξα΄ (1461).

agvisarionas

Ο Άγιος Βησσαρίων o Θαυματουργός.

ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ (1574-1589)

Ὁ ἅγιος Ἀρσένιος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Καλογριανὰ Καρδίτσης τὸ 1550. Ἦταν γόνος οἰκογένειας ποὺ ἀνέδειξε πολλοὺς κληρικούς. Πατέρας του ἦταν ὁ ἱερεὺς Θεόδωρος, μητέρα του ἡ Χρυσάφη, ἡ ὁποία, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου της, ἔγινε μοναχή. Ἀδελφοί του ἦταν ὁ Ἰωάσαφ, ἐπίσκοπος Σταγῶν, ὁ Μάρκος, ἐπίσκοπος Δημητριάδος καὶ οἱ ἱερομόναχοι, Ἀθανάσιος καὶ Παχώμιος.
Τὰ πρῶτα γράμματα ἔμαθε ἀπὸ τὸν ἀδελφό του Ἰωάσαφ στὴν Ἐπισκοπὴ Σταγῶν. Στὴ συνέχεια ἐμαθήτευσε σὲ σχολεῖο ἐγκυκλίου παιδεύσεως στὰ Τρίκαλα, ὅπου ἐδίδασκαν διδάσκαλοι ὀνομαστοὶ καὶ ἐνάρετοι. Παρακολούθησε μαθήματα «γραμματικά, ποιητικὰ καὶ ρητορικά, προστάξει καὶ προθυμίᾳ τοῦ πανιερωτάτου μητροπολίτου Λαρίσης Ἱερεμίου».
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐκεῖ μαθητείας του ἐκάρη μοναχός. «Οὗτος οὖν Ἀποστόλης ὄνομα, Ἀρσένιος μοναχός ἐκλήθη· καὶ μετ’ ὀλίγας ἡμέρας… ἐχειροτονήθη διάκονος». Περισσότερα..

agvisarionas

Ο Άγιος Αρσένιος

ΓΑΒΡΙΗΛ (1590-1593)
ΓΑΛΑΚΤΙΩΝ (1593-1615)
ΤΙΜΟΘΕΟΣ (1615-1618)
ΝΕΟΦΥΤΟΣ (1618-1622)
ΙΩΑΣΑΦ (1622-1636)
ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ (1636- )
ΓΕΡΜΑΝΟΣ (1637-1638)*
ΙΩΑΣΑΦ (1638)
ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ (1638-1646)
ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ (1646-1649)
ΣΕΡΑΦΕΙΜ (1649-1651)*
ΓΕΡΜΑΝΟΣ (1631 - Σεπτέμβριος 1655)
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (1655-1657)
ΙΩΑΣΑΦ (1657-1669)
ΓΕΡΜΑΝΟΣ (1669-1673)
ΦΙΛΟΘΕΟΣ (1673-1697)
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ὁ ἀπό Πέτρας (1697-1703)
ΠΑΧΩΜΙΟΣ (1703-1709)
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (1709-1725)
ΑΝΘΙΜΟΣ (1725-1736)
ΤΙΜΟΘΕΟΣ (1736-1760)
ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ (1760-1780/ 1783-1798)
ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ (1798-1809)
ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ (1780-1783)
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ὁ ἀπό Ναυπάκτου καί Ἄρτης (1809-1813)
ΣΑΜΟΥΗΛ ὁ ἀπό Γηρομερίου (1813-1814)
ΙΓΝΑΤΙΟΣ (1814-1815)
ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ (1815-1825)
ΣΑΜΟΥΗΛ. (1825-1827)
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ὁ ἀπό Γαρδικίου (1827-1830)
ΝΕΟΦΥΤΟΣ (1830-1849)
ΓΕΡΜΑΝΟΣ ὁ ἀπό Ρασκοπρεσρένης
ΙΓΝΑΤΙΟΣ ὁ ἀπό Κρατόβου (1853-1860)
ΙΓΝΑΤΙΟΣ ὁ ἀπό Κασσανδρείας (1860-1867)
ΚΥΡΙΛΛΟΣ ὁ ἀπό Κώου (1867-1887)
ΑΝΘΙΜΟΣ ὁ ἀπό Δεβρῶν καί Βελισσοῦ (1887-1892)
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ὁ ἀπό Προικοννήσου. (1892-1897)
ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ Ἀργυρόπουλος ὁ ἀπό Καρπάθου καί Κάσου (1897-1900)
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ Βαρβάκης ὁ ἀπό Λεύκης (1900-1910)
ΓΑΒΡΙΗΛ (1590-1593)

Για τον επίσκοπο αυτό δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τίποτε. Διαδέχθηκε τον Άγιο Αρσένιο μετά την εγκατάστασή του στη Ρωσία πιθανόν το 1589 ή 1590. Το 1590 ο Γαβριήλ υπογράφει ως «Δομενίκου και Ελασσώνος», σε επιστολή πού έστειλε ο Πατριάρχης Ιερεμίας Β΄στο πατριαρχείο της Μόσχας.

ΓΑΛΑΚΤΙΩΝ (1593-1615)

Για τον επίσκοπο αυτό πληροφορούμαστε ότι στις 27 Δεκεμβρίου 1593 αντικατέστησε τον Γαβριήλ και ότι απομακρύνθηκε τον Μάϊο του 1615 ύστερα από απαίτηση του σουλτάνου ίσως εξαιτίας της επανάστασης του Λαρίσης Διονυσίου Σκυλοσόφου. Στο διάστημα της πολύχρονης αρχιερατείας του ενδιαφέρθηκε για όλα τά προβλήματα του ποιμνίου του, έκτισε ναούς και αγωνίστηκε να πείσει τις τουρκικές αρχές να μην προξενήσουν καταστροφές στην περιοχή της δικαιοδοσίας του εξ αιτίας της επανάστασης του Διονυσίου του Σκυλοσόφου. Πραγματικά η περιοχή της επισκοπής Ελασσώνος δεν ταλαιπωρήθηκε και δεν δεινοπάθησε από τους εξαγριωμένους τούρκους πού προέβαιναν σε κάθε είδους απάνθρωπα αντίποινα ύστερα από την ιστορική επανάσταση του εθνομάρτυρα Λαρισαίου Μητροπολίτη. Γραπτές μαρτυρίες για την παρουσία του επισκόπου Γαλακτίωνα στην επισκοπή Δομενίκου και Ελασσώνος υπάρχουν στο ναό του αγίου Αθανασίου Τσαριτσάνης, στον ναό του αγίου Γεωργίου Δομενίκου. Ο Γαλακτίων αποσύρθηκε στο άγιον Όρος και το 1637 τον συναντούμε στην Ιερά Μονή των Ιβήρων.

ΤΙΜΟΘΕΟΣ (1615-1618)

Ο Τιμόθεος διαδέχθηκε το 1615 τον Γαλακτίωνα και «εποίμανεν θεοπρεπώς τε και εθνοπρεπώς την θεόσωστον επαρχίαν μόνον επί τριετίαν».Είναι ένας από τους μάρτυρες κληρικούς της πίστεως και του έθνους. Εξ’ αιτίας της εθνικής τυο συνείδησης και δράσης κρίθηκε επικίνδυνος από τις τοπικές τουρκικές αρχές, οι οποίες εξαγριωμένες από την πρόσφατη εξέγερση του Διονύσιου του Σκυλοσόφου, τον κάλεσαν στη Λάρισα, τον φυλάκισαν, τον βασάνισαν απάνθρωπα και στις 3 Απριλίου 1618 τον απαγχόνισαν στη φυλακή. Το πτώμα του γυμνό και παραμορφωμένο το πέταξαν στον πηνειό απ’ όπου το περιμάζεψαν και το έθαψαν κρυφά οι χριστιανοί πού είχαν τις καλύβες τους δίπλα στο ποτάμι της Λάρισας.

ΝΕΟΦΥΤΟΣ (1618-1622)

Για τον επίσκοπο αυτό γνωρίζουμε ότι το 1618 διαδέχθηκε τον Τιμόθεο και το Δεκέμβριο του 1622 καθαιρέθηκε άγνωστο για ποιά αιτία.

ΙΩΑΣΑΦ (1622-1636)

Ο Ιωάσαφ εξελέγη τον Δεκέμβριο του 1622 μετά την καθαίρεση του Νεοφύτου και τον μάρτιο του 1636 καθαιρέθηκε κι΄αυτός προφανώς κατόπιν διαταγής του Σουλτάνου. 

ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ (1636- )

Στην θέση του Ιωάσαφ πού καθαιρέθηκε, εξελέγη ο ιερομόναχος Κάλλιστος, ο οποίος και αυτός καθαιρέθηκε τον ίδιο χρόνο πού εξελέγη, δηλαδή το 1636.

ΓΕΡΜΑΝΟΣ (1637-1638)*

*Ο Γερμανός αναφέρεται ότι αρχιεράτευσε στην αρχιεπισκοπή Δομενίκου και Ελασσώνος το 1637 και το 1638 αλλά έχομε πολλές επιφυλάξεις για την ορθότητα των στοιχείων αυτών. Φοβούμαστε πώς γίνεται σύγχυση με τον παρακάτω αρχιερέα Γερμανό ο οποίος διαδέχτηκε μάλλον σίγουρα τον Γεννάδιο το 1649. Τις επιφυλάξεις μας αυτές τις στηρίζομε στο γεγονός ότι το 1638 υπήρχε ήδη στον αρχιερατικό θρόνο της Ελασσώνος ο επόμενος αρχιερέας Ιωάσαφ, ο οποίος μετετέθη στην Μητρόπολη Κορίνθου.

ΙΩΑΣΑΦ (1638)

Γιά τόν ἐπίσκοπο αὐτό τό μόνο πού γνωρίζουμε εἶναι ὅτι ἐγκαταστάθηκε στήν ἐπισκοπή Δομενίκου καί Ἐλασςῶνος στίς 23 Αὐγούστου τοῦ 1638 καί μετέπειτα μετετέθη στή Μητρόπολη Κορίνθου

ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ (1638-1646)

Ὁ Κάλλιστος διαδέχθηκε τό 1638 τόν ἰωάσαφ καί ἀρχιεράτευσε ὥς τόν Μάϊο τοῦ 1646 ὁπότε καί καθαιρέθηκε, ἄγνωστο γιά ποιό λόγο.

ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ (1646-1649)

Στή θέση τοῦ καθαιρεθέντα Καλλίστου τοποθετήθηκε τό 1646 ὁ Γεννάδιος πού ἀρχιεράτευσε ὡς τό 1649.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ (1649-1651)*

Ὁ Σεραφείμ μᾶς κάνει γνωστή τήν παρουσία του ἀπό μιά ἰδιόχειρη ἐνθύμηση πού εἶναι γραμμένη στό ὑπ’ ἀριθ. 7 χειρόγραφο τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὀλυμπιωτίσσης τό ἔτος 1651. Στήν ἐπιγραφή βέβαια αὐτή ὁ Σεραφείμ δέν χρησιμοποιεῖ τόν τίτλο «Δομενίκου καί Ἐλασςῶνος» ἤ κάποιο ἄλλο στοιχεῖο πού νά μᾶς ἐπιτρέπει νά βγάλουμε σίγουρα συμπεράσματα καί μᾶς ἀναγκάζει νά διατηροῦμε κάποια ἐπιφύλαξη γιά τό ἄν θά πρέπει ἤ ὄχι ὁ ἐπίσκοπος Σεραφείμ νά συμπεριληφθῇ στόν ἐπισκοπικό κατάλογο τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος, δεδομένου ὅτι στήν βιβλιοθήκη τῆς Ὀλυμπιώτισσας εἶναι συγκεντρωμένα χειρόγραφα καί ἀπό ἄλλες ἱερές μονές πού ἀνῆκαν σέ γειτονικές ἐπισκοπές.

ΓΕΡΜΑΝΟΣ (1631 - Σεπτέμβριος 1655)

῎Αν ὁ ἐπίσκοπος Σεραφείμ δέν ἀνήκει στόν ἐπισκοπικό κατάλογο τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἐλασσῶνος ( γεγονός πού εἶναι καί τό πιό πιθανό) τότε εἶναι βέβαιο ὅτι ὁ Γερμανός διαδέχθηκε τόν Γεννάδιο τό 1649 καί ἀρχιεράτευσε ὥς τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1655 ὁπότε καί καθαιρέθηκε κι’ αὐτός ἄγνωστο γιά ποιό λόγο.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (1655-1657)

Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1655 φιαδέχθηκε τόν καθαιρεθέντα Γερμανό ὁ Ἀθανάσιος ἀλλά ἀρχιεράτευσε γιά πολύ λίγο γιατί τόν Ἰούνιο τοῦ 1657 τόν συναντοῦμε στήν Μητρόπολη Νέων Πατρῶν.

ΙΩΑΣΑΦ (1657-1669)

Διάδοχος τοῦ Ἀθανασίου ὑπῆρξε ὁ Ἰωάσαφ, ἡ παρουσία του ὅμως στήν ἀρχιεπισκοπή Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος δέν διασώζεται σέ καμμία γραπτή μαρτυρία, παρ’ ὅλο πού ἀρχιεράτευσε πάνω ἀπό μία δεκαετία. Τό μόνο πού ξέρουμε εἶναι ὅτι γύρω στό 1669 μετετέθη καί αὐτός στή μητρόπολη τῶν Νέων Πατρῶν.

ΓΕΡΜΑΝΟΣ (1669-1673)

Στή θέση τοῦ μετατεθέντος Ἰωάσαφ ἦλθε ὁ Γερμανός τόν Ἰανουάριο τοῦ 1669 καί παρέμεινε ὥς τό 1673. Τό ὄνομά του τό συναντοῦμε σέ ἐπιγραφή τοῦ 1669 στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Δημητρίου (Βαλέτσικο) Τσαριτσάνης.

ΦΙΛΟΘΕΟΣ (1673-1697)

Ὁ Φιλόθεος διαδέχθηκε τόν Γερμανό τό 1673 καί καθαιρέθηκε τόν Ἰανουάριο τοῦ 1697. Ἡ θητεία του στόν ἀρχιερατικό θρόνο Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος εἶναι ἀπό τίς μακροχρόνιες, συνολικά ἀρχιεράτευσε 24 χρόνια. Ἐπί ἀρχιερατείας του ὁλοκληρώθηκε ἡ ἀποπεράτωση τοῦ Ι.Ν. Παναγίας (Βρυζώστη) Δομενίκου. Ὁ Φιλόθεος καθαιρέθηκε τό 1697 μέ αἰτία τήν ἄρνησή του νά καταβάλλει τήν ζητείαν τοῦ Πατριαρχείου.

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ὁ ἀπό Πέτρας (1697-1703)

Στήν θέση τοῦ καθαιρεθέντα Φιλοθέου ἐξελέγη ἀπό ἐπίσκοπος Πέτρας Ζαχαρίας, ὁ ὁποίος ἡπῆρξε ἕνας α’πό τούς λαμπρούς ἱεράρχες. Καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ἀρχιερατικῆς του διακονίας ἐργάστηκε μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση καί ὑπεράσπισε τά δικαιώματα τοῦ ποιμνίου του μέ θάρρος προφυλάσσοντας τούς χριστιανούς ἀπό τίς αὐθεραισίες τῶν Τουρκικῶν ἀρχῶν πού εἶχαν ξεσπάσει τήν ἐποχή αὐτή. Ἐπί ἀρχιερατείας του κτίσθηκε τό 1702 ὁ Ἱερός Ναός τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος Τσαριτσάνης. Τά ἐπίσημα στοιχεία τοῦ Πατριαρχείου μᾶς ὑποχρεώνουν νά δεχτοῦμε ὅτι ὁ Ζαχαρίας ἀρχιεράτευσε τουλάχιστον ὡς τό 1702.

ΠΑΧΩΜΙΟΣ (1703-1709)

Σύμφωνα μέ ἐπιγραφή τοῦ 1704, πού βρίσκεται στόν Ἱερό Ναό τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος Τσαριτσάνης, συμπεραίνουμε ὅτι ὁ Παχώμιος διαδέχτηκε τόν Ζαχαρία πιθανόν τό 1703 καί παραιτήθηκε τό 1709.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (1709-1725)

Ὁ Ἀθανάσιος ἀντικατέστησε τόν παραιτηθέντα Παχώμιο τό 1709 καί ἀρχιεράτευσε ὥς τό 1725.

ΑΝΘΙΜΟΣ (1725-1736)

Τό 1725 πληροφορούμαστε ὅτι ὁ Ἄνθιμος διαδέχτηκε τόν Ἀθανάσιο καί ἀρχιεράτευσε τήν ἐπαρχίαν «ἱεροπρεπῶς καί θεοσεβῶς» ὥς τό 1736.

ΤΙΜΟΘΕΟΣ (1736-1760)

Ὁ Τιμόθεος διαδέχτηκε τό 1736 τόν Ἄνθιμο καί χρησιμοποίησε μόνιμα ὡς ἔδρα του τήν Τσαριτσάνη ἡ ὁποία τήν ἐποχή ἐκείνη πλησίαζε στό ἀποκορύφωμα τῆς οἰκονομικῆς της ἀκμῆς. Στό πολύχρονο διάστημα τῆς ἀρχιερατείας του γνώρισε πολλές δύσκολες καταστάσεις τίς ὁποίες ἀντιμετώπισε μέ καρτερία καί εὔστοχες ἐνέργειες. Στή διάρκεια τῆς ἀρχιερατείας του ἡ Τσαριτσάνη κοσμήθηκε μέ ὠραίους Ναούς καί παρεκκλήσια ὅπως ὁ Ναός τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (1749), πού στά κατοπινά χρόνια χρησιμοποιήθηκε ὡς Μητροπολιτικός Ναός, τό παρεκκλήσι τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου στήν Ἱερά Μονή ἁγίου Ἀθανασίου Τσαριτσάνης (1748).

Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1760 μετετέθη στήν μητρόπολη Αἴνου ὅπου καί πέθανε τόν Ἰούλιο τοῦ 1772.

ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ (1760-1780/ 1783-1798)

Ὁ Παρθένιος λάμπρυνε ὅσο κανείς ἄλλος στήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας τό θρόνο τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος στήν ὁποία προσέφερε τίς ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες του γιά 35 ὁλόκληρα χρόνια. Ἡ θητεία του πού εἶναι ἡ πιό μακροχρόνια στήν ἱστορία τῆς ἀρχιεπισκοπῆς, ἦταν γεμάτη ἀγῶνες, θυσίες, κατατρεγμούς, βασανιστήρια καί ἐξορίες. Γι’ αὐτό καί θά πρέπει νά συγκαταλέγεται ἀνάμεσα στίς πιό λαμπρές καί ἡρωϊκές μορφές τίς ὀρθοδοξίας. Ἐπίσκοπος Ἐλασσῶνος ἐξελέγη τόν Ἰανουάριο τοῦ 1760 καί ἀρχιεράτευσε σέ δύο περιόδους. Τήν πρώτη ἀπό τό 1760 ἕως τό 1780 πού ἐξορίστηκε καί τήν δέυτερη ἀπό τό 1783 ἕως τό 1798 ὅπου καί πέθανε. Ἡ εἰκοσάχρονη ποιμαντορία του τῆς πρώτης καί τῆς δευτέρας περιόδου ὑπῆρξε ἀληθινός Γολγοθᾶς καί γεμάτη ἀγῶνες γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν δύστυχων ἑλλήνων καί τήν τόνωση τοῦ θρησκευτικοῦ τους συναισθήματος. Πολλές γραπτές μαρτυρίες μᾶς πληροφοροῦν γιά τήν παρουσία καί τήν ἡρωϊκή μορφή τοῦ ἐπισκόπου Παρθενίου. Ὁ Παρθένιος πέθανε τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1798 καί ἐτάφη στήν Τσαριτσάνη μέ μεγάλες τιμές καί γενικό πένθος. 

ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ (1798-1809)

Ἡ ἐκλογή τοῦ Ἰωαννικίου στήν ἀρχιεπισκοπή Δομενίκου καί Ἐλασςῶνος ἔγινε τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1798 καί διαδέχθηκε τόν θανόντα Παρθένιο. Στίς 31 Μαρτίου τοῦ 1809 μετετέθη στήν μητρόπολη Φιλιππουπόλεως στήν ὁποία παρέμεινε ὥς τό 1818 ὁπότε καί παραιτήθηκε. Γύρω στό 1800 ὁ Ἰωαννίκιος ἔκτισε μέ ἔξοδά του τό παρεκκλήσι τοῦ ἁγίου Ἰωαννικίου στόν Ναό τῆς Παναγίας Τσαριτσάνης. Ἐνδιαφέρθηκε μέ ζῆλο γιά τήν λειτουργία τῶν σχολείων τῆς Τσαριτσάνης καί γιά τήν μόρφωση τῶν νέων. Εἶχε φιλικές σχέσεις μέ ὅλους τούς ἐπιφανείς λογίους ἄνδρες τοῦ Θεσσαλικοῦ χώρου, τόν Ἰωάννη Πέζαρο, τόν Κωνσταντίνο Κούμα, οἱ ὁποῖοι περιέβαλλαν τόν Ἰωαννίκιο μέ μεγάλο σεβασμό καί ἀγάπη. Τό 1818 παραιτήθηκε ἀπό τόν θρόνο τῆς μητρόπολης Φιλιππουπόλεως καί πέθανε στήν Κωνσταντινούπολη τόν Φεβρουάριο τοῦ 1819 σέ ἡλικία 52 ἐτῶν ὥς ἐπίσκοπος Σηλυβρίας.

ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ (1780-1783)

Στό χρονικό διάστημα τῆς τριετοῦς ἐξορίας τοῦ Παρθενίου, στόν ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Ἐλασσῶνος ἦλθε ὁ Ἀμβρόσιος. Ἐξελέγη τόν Μάρτιο τοῦ 1780 καί παραιτήθηκε στίς 15 Ἰουλίου τοῦ 1783.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ὁ ἀπό Ναυπάκτου καί Ἄρτης (1809-1813)

Ὁ Πορφύριος μετετέθη τό 1809 ἀπό τήν ἐπισκοπή Ναυπάκτου καί Ἄρτης στήν ἀρχιεπισκοπή Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος καί διαδέχθηκε τόν Ἰωαννίκιο ὁποίοε εἶχε μετατεθεῖ στήν Μητρόπολη Φιλιππουπόλεως. Ἡ μετάθεση τοῦ Πορφυρίου ἔφινε ἀναγκαστικά ὕστερα ἀπό ἐπίμονη ἀπαἰτηση τοῦ Ἀλῆ πασᾶ πού τό 1809 κατάφερε μέ δόλιο τρόπο νά καταργήσει τήν ἐπισκοπή Ναυπάκτου καί Ἄρτης καί νά τήν προσαρτήσει στήν μητρόπολη Ἰωαννίνων ὥς τό 1813. Ἡ ἀρχιερατεία τοῦ Πορφυρίου στήν ἀρχιεπισκοπή Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος διήρκεσε ὥς τόν ἱούνιο τοῦ 1813. Τήν χρονιά αὐτή ἀπεκόπη καί πάλι ἡ μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἄρτης ἀπό τήν μητρόπολη Ἰωαννίνων καί ὁ πορφύριος ἀποκαταστάθηκε στήν παλαιά του θέση στήν ὁποία παρέμεινε ὥς τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1820 ὁπότε καί ἐπαύθη.

ΣΑΜΟΥΗΛ ὁ ἀπό Γηρομερίου (1813-1814)

Μετά τήν ἀποκατάσταση τοῦ Πορφυρίου στήν μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἄρτης, ἀρχιεπίσκοπος Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος ἐξελέγη ὁ Σαμουήλ, ὁ ἀπό Γηρομερίου ὁ ὁποῖος πέθανε τόν Φεβρουάριο τοῦ 1814.

ΙΓΝΑΤΙΟΣ (1814-1815)

Τό 1814 ἡ ἀρχιεπισκοπή Δομενίκου καί Ἐλασσῶνος προβιβάστηκε σέ μητρόπολη μέ πρῶτο μητροπολίτη τόν Ἰγνάτιο. Ὁ Ἰγνάτιος ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος τό 1814 καί πέθανε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1815. Πιθανόν ὁ Ἰγνάτιος δέν ἐγκαταστάθηκε ποτέ στήν Ἐλασσῶνα ἀλλά παρέμεινε στήν Κωνσταντινούπολη προφανώς γιά λόγους ὑγείας.

ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ (1815-1825)

Ὁ Παρθένιος διαδέχτηκε τόν Ἰγνάτιο τόν ὀκτώβριο τοῦ 1815 καί πέθανε τόν Φεβρουάριο του 1825. Στό χρονικό διάστημα τῆς δεκάχρονης ἀρχιερατείας του ἀντιμετώπισε πολλές ἄσχημες καταστάσεις, γνώρισε πολλούς κινδύνους καί εἶδε πολλές καταστροφές στά χωριά τῆς δικαιοδοσίας του ἐξαιτίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ ’21. Στό διάστημα 1820-1825 δημιουργήθηκε στήν ἐπαρχία Ἐλασσῶνος μεγάλη κοινωνική ἀναταραχή πρῶτα ἀπό τήν ἀποστασία τοῦ Ἀλῆ πασᾶ καί ἔπειτα ἀπό τά τουρκικά στρατεύματα πού κατέβαιναν ἀπό τή βόρειο Ἑλλάδα, περνοῦσαν ὑποχρεωτικά ἀπό τήν περιοχή τῆς Ἐλασσῶνος καί κατευθύνονταν στή νότιο Ἑλλάδα γιά νά καταπνίξουν τήν ἐπανάσταση.

ΣΑΜΟΥΗΛ. (1825-1827)

Ὁ Σαμουήλ ἐξελέγη μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως τό 1822, ἀλλά τό 1824 ἀναγκάστηκε σέ παραίτηση. Τόν Φεβρουάριο τοῦ 1825 ἐξελέγη μητροπολίτης Ἐλασσῶνος ἀλλά τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1827 μέ ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κηρύχτηκε ἔκπτωτος καί περιορίστηκε στήν ἱερά Μονή Παναγίας Εἰκοσιφοινίσσης τοῦ Παγγαίου.

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ὁ ἀπό Γαρδικίου (1827-1830)

Τόν Σαμουήλ διαδέχθηκε ὁ ἀπό Γαρδικίου Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος ἦλθε στήν Ἐλασσῶνα τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1827. Στίς 13 Νοεμβρίου τοῦ 1830 πέθανε καί ἐνταφιάστηκε στήν Τσαριτσάνη.

ΝΕΟΦΥΤΟΣ (1830-1849)

Ὁ Νεόφυτος ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος τόν Νοέμβριο τοῦ 1830. Τόν Μάϊο τοῦ 1849 μετετέθη στήν Μητρόπολη ἰκονίου καί πέθανε τόν Ἰανουάριο τοῦ 1865 σέ ἡλικία 78 χρονῶν.

ΓΕΡΜΑΝΟΣ ὁ ἀπό Ρασκοπρεσρένης

Ὁ Γερμανός ἐξελέγη μητροπολίτης Ἐλασσῶνος τόν Μάϊο τοῦ 1849 ἐκ μεταθέσεως ἀπό τήν μητρόπολη Ρασκοπρεσρένης. Παραιτήθηκε στίς 27 Ἰανουαρίου τοῦ 1853 γιά λόγους ὑγείας.

ΙΓΝΑΤΙΟΣ ὁ ἀπό Κρατόβου (1853-1860)

Ὁ ἀπό Κρατόβου Ἰνγάτιος διαδέχθηκε τόν Γερμανό στίς 27 ἰανουαρίου τοῦ 1853. Τόν δεκέμβριο τοῦ 1860 μετετέθη στήν μητρόπολη Πόσνας καί πέθανε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1868. Ἦταν μορφωμένος, ἀξιοπρεπής, δίκαιος γνώστης τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς καί εἶχε ἀρκετές γνωριμίες μέ πολλές προσωπικότητες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

ΙΓΝΑΤΙΟΣ ὁ ἀπό Κασσανδρείας (1860-1867)

Ὁ Ἰγνάτιος μετετέθη ἀπό τήν μητρόπολη Κασσανδρείας στήν Ἐλασσῶνα τόν Δεκέμβριο τοῦ 1860. Πέθανε τόν Μάρτιο τοῦ 1867 στήν Κωνσταντινούπολη. Τό σημαντικότερο γεγονός στό διάστημα τῆς ἀρχιερατείας τοῦ Ἰγνατίου ἦταν ἡ ἐπίσκεψη τήν 1η Σεπτεμβρίου τοῦ 1861 τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Καλλινίκου, ὁ ὁποίος στίς 10 Σεπτεμβρίου ἡμέρα Κυριακή λειτούργησε στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ὀλυμπιωτίσσης.

ΚΥΡΙΛΛΟΣ ὁ ἀπό Κώου (1867-1887)

Τόν Ἰγνάτιο διαδέχθηκε ὁ ἀπό Κώου Κύριλλος τόν Μάρτιο τοῦ 1867, ὁ ὁποίος πέθανε τό 1887. Στό εἰκοσάχρονο διάστημα τῆς ἀρχιερατείας τοῦ Κυρίλλου χτίστηκαν ἀτκετοί ναοί στήν ἐπαρχία Ἐλασσῶνος καί λειτούργησαν ἀπρόσκοπτα ὅλα τά ἑλληνικά σχολεία. Ἐπίσης στήν ἐποχή τοῦ Κυρίλλου ἀνοικοδομήθηκε τό Καθολικό τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Γιαννωτῶν πού εἶχε καταστραφεῖ ἀπό πυρκαϊά τό 1867.

ΑΝΘΙΜΟΣ ὁ ἀπό Δεβρῶν καί Βελισσοῦ (1887-1892)

Ὁ Ἄνθιμος μετετέθη ἀπό τήν Μητρόπολη Δεβρῶν καί Βελισσοῦ καί ἦλθε στήν Τσαριτσάνη στίς 16 Μαρτίου 1887. Ἀρχιεράτευσε ὥς τόν Ἰανουάριο τοῦ 1892 καί στήν συνέχεια μετετέθη στή Μητρόπολη Πρεσπῶν καί Ἀχριδῶν. Πέθανε στήν Κωνσταντινούπολη τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1904.

ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ὁ ἀπό Προικοννήσου. (1892-1897)

Ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος μετετέθη ἀπό τήν μητρόπολη Προικοννήσου. Ἡ ἐκλογή του γιά τόν ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Ἐλασσῶνος ἔγινε στίς 14 Ἰανουαρίου 1892, μετά τήν μετάθεση τοῦ Ἀνθίμου στή Μητρόπολη Πρεσπῶν καί Ἀχριδῶν. Ὅταν διαλύθκαν οἱ ἐπισκοπές Πέτρας καί Δεσκάτης, τό 1896, ὁ Νικόδημος μετέφερε τήν ἔδρα τῆς Μητροπόλεως ἀπό τήν Τσαριτσάνη στήν Ἐλασσῶνα, ἀλλά λίγο ἀργότερα ἐπέστρεψε στήν Τσαριτσάνη. Πέθανε τόν Φεβρουάριο τοῦ 1897 στήν Θεσσαλονίκη ἐνῶ ταξίδευε γιά τήν Κων/πολη.

ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ Ἀργυρόπουλος ὁ ἀπό Καρπάθου καί Κάσου (1897-1900)

σοφρονιοςΤόν Νικόδημο διαδέχθηκε ὁ ἀπό Καρπάθου καί Κάσου Σωφρόνιος ὁ ὁποῖος ἐξελέγη τόν Μάϊο τοῦ 1897. Ἀρχιεράτευσε ὥς τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1900 καί στή συνέχεια μετετέθη στή Μητρόπολη Στρωμνίτσης. Τό 1901 μετετέθει στήν Μητρόπολη Προικοννήσου ὅπου καί πέθανε τόν Δεκέμβριο τοῦ 1911. Στό διάστημα τῆς ἀρχιερατείας του ἐνδιαφέρθηκε σωηρά γιά τήν ἵδρυση καί τή λειτουργία σχολείων στά μεγαλύτερα χωριά τῆς Ἐπαρχίας ἐπιδεικνύοντας ξεχωριστό ἐνδιαφέρον γιά τά σχολεῖα Τσαριτσάνης καί Ἐλασσῶνος.

ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ Βαρβάκης ὁ ἀπό Λεύκης (1900-1910)

πολυκαρποςὉ Μητροπολίτης Πολύκαρπος Βαρβάκης ὑπῆρξε ἀπό τίς λαμπρές προσωπικότητες τῆς Μητροπόλεως Ἐλασσῶνος. Μετετέθη ἀπό τήν ἐπισκοπή Λεύκης. Ἡ ἐκλογή του γιά τόν Μητροπολιτικό θρόνο τῆς Ἐλασσῶνος ἔγινε στίς 22 Ὀκτωβρίου τοῦ 1900. Ὁ Πολύκαρπος σέ ὅλο τό διάστημα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα ἀψηφώντας κάθε κίνδυνο ἀγωνίστηκε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις καί προσέφερε ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες στό ἀγωνιζόμενο ἔθνος. Μέ ζῆλο καί πάθος ἀγωνίστηκε γιά τήν ἐκπαίδευση καί τήν μόρφωση τοῦ ποιμνίου του. Ἵδρυσε σχολεῖα σέ ὅλα τά χωριά τῆς ἐπαρχίας καί φρόντισε νά λειτουργοῦν κανονικά μέ ἱκανούς διδασκάλους. Στίς 12 Αὐγούστου 1910 μετετέθη στήν Μητρόπολη Ἀδριανουπόλεως.

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Υπεραγία Θεοτοόκος Βρεφοκρατούσα. Αφιέρωμα του αγ.Αρσενίου στην Ι.Μ.Δοχειαρίου Αγ. Όρους

diakosm1
diakosm
diakosm 2
diakosm3
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ 1912
null
ΝΕΟΦΥΤΟΣ Εὐαγγελίδης (1910-1917)
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Παπαμιχαήλ ὁ ἀπό Δαρδανελλίων καί Λαμψάκου. (1922-1924)
ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Λαμπρινίδης ὁ ἀπό Κρήνης (1924-1955)
ΙΑΚΩΒΟΣ Μακρυγιάννης (1956-1967)
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ Ἀσπιώτης (1967-1995)
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Κολόκας (1995-2014)
ΝΕΟΦΥΤΟΣ Εὐαγγελίδης (1910-1917)

ΝΕΟΦΥΤΟΣὉ Νεόφυτος ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος στίς 12 Αὐγούστου τοῦ 1910 καί ἦλθε στήν Τσαριτσάνη στίς 14 Ὀκτωβρίου 1910 ὅπου τοῦ ἐπιφυλάχθηκε ἐνθουσιώδης ὑποδοχή. Ὁ Νεόφυτος εἶναι ὁ πρῶτος ἀπό ὅλους τούς Μητροπολίτες τῶν Νέων Χωρῶν πού εὐτύχησε νά ὑποδεχθεῖ τόν ἐλευθερωτή ἑλληνικό στρατό πού στίς 6 Ὀκτωβρίου 1912 ξεκίνησε ἀπό τήν Μελούνα καί σάρωσε τήν τουρκική ἀντίσταση στά στενά τοῦ Σαρανταπόρου καί στή συνέχεια χάρισε τήν ἐλευθερία στή Βόρειο Ἑλλάδα. Ἀμέσως μετά τήν ἀπελευθέρωση ὁ Νεόφυτος μετέφερε τήν ἔδρα τῆς Μητρόπολης στήν Ἐλασσῶνα καί ἀνέπτυξε πλούσια δραστηριότητα σέ ὅλους τούς τομεῖς. Πολλές γραπτές μαρτυρίες φανερώνουν τήν πλούσια ἐκκλησιαστική, κοινωνική, ἐκπαιδευτική καί πατριωτική δράση τοῦ λαμπροῦ ἱεράρχου Νεοφύτου. Τόν χειμώνα τοῦ 1917 ἀρρώστησε βαριά. Πέθανε στίς 14 Μαρτίου 1917 καί ἐνταφιάστηκε στόν Ἱερό τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Ἐλασσῶνος. Μετά τόν θάνατο τοῦ Νεοφύτου ὁ θρόνος τῆς Μητροπόλεως Ἐλασσῶνος παρέμεινε ἐν χηρείᾳ μέχρι τόν Φεβρουάριο τοῦ 1922.

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Παπαμιχαήλ ὁ ἀπό Δαρδανελλίων καί Λαμψάκου. (1922-1924)

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣὉ Μητροπολίτης Εἰρηναῖος ἦλθε στόν χηρεύοντα θρόνο τῆς Ἐλασσῶνος στίς 10 Φεβρουαρίου 1922 ἀπό τήν Μητρόπολη Δαρδανελλίων καί Λαμψάκου. Στό δίχρονο διάστημα τῆς ἀρχιερατείας του ἐργάστηκε μεθοδικά καί ἀδιάκοπα γιά νά ἀπαλύνει τόν πόνο τῶν προσφύγων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τήν ἀποκατάσταση τῶν ἀκτημόνων χωρικῶν. Στίς 14 Ὀκτωβρίου 1924 ὑπέβαλλε τήν παραίτησή του οἰκειοθελῶς καί ἀργότερα ἐπανῆλθε καί ἀποκαταστάθηκε στήν παλαιά του Μητρόπολη.

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Λαμπρινίδης ὁ ἀπό Κρήνης (1924-1955)

ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣὉ Μητροπολίτης Καλλίνικος Λαμπρινίδης γεννήθηκε τό 1881 στά Ἕξι Μάρμαρ Κωνσταντινουπόλεως. Χειροτονήθηκε διάκονος τό 1906. Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1914 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί ὑπηρέτησε ὡς πρωτοσύγκελλος μέχρι τό 1918 ὅπου καί ἐξελέγη μητροπολίτης Κρήνης. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1922 ἐξελέγη μητροπολίτης Μυριοφύτου καί ὑπηρέτησε ὡς ἀρχιερατικός ἐπίτροπος στόν Πειραιά ὥς τίς 14 Ὀκτωβρίου 1924 ὁπότε ἐξελέγη μητροπολίτης Ἐλασσῶνος. Ὁ μητροπολίτης Καλλίνικος ἐνθρονίστηκε στήν Ἐλασσώνα τήν Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 1924. Ἡ τριαντάχρονη καί πλέον ἀρχιερατική θητεία τοῦ Καλλινίκου στήν Ἐλασσώνα εἶναι γεμάτη ἀπό ἀγῶνες καί θυσίες. Μέ θάρρος, ὑπομονή καί καρτερία κατόρθωσε νά ἀντιμετωπίσει προβλήματα καί δυσκολίες, νά ἀγαπηθεῖ ὑπερβολικά ἀπό τό ποίμνιό του καί νά ἀφήσει μνήμη λαμπροῦ ἱεράρχη, μεγάλου ἀγωνιστοῦ καί θερμοῦ πατριώτου. Ὁ Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος Καλλίνικος στίς 15 Μαρτίου 1955 ὑπέβαλλε στήν Ἱερά Σύνοδο τήν παραίτησή του γιά λόγους ὑγείας. Στίς 24 Ἀπριλίου τοῦ 1957 πέθανε καί ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλλη στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν προεξάρχοντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Δωροθέου.

ΙΑΚΩΒΟΣ Μακρυγιάννης (1956-1967)

ΙΑΚΩΒΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΙΣὉ Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος Ἰάκωβος Μακρυγιάννης γεννήθηκε στά Ἀλάτσατα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τό 1912. Ἐκάρη μοναχός στήν ἱερά Σκήτη Καυσοκαλυβίων ἁγίου ὄρους. Ὑπηρέτησε ὡς ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πεντέλης γιά πολλά χρόνια. Στίς 7 Μαρτίου τοῦ 1956 ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος. Ὁ Μητροπολίτης Ἰάκωβος ἦταν δραστήριος καί προικισμένος μέ πολλά χαρίσματα καί πνευματικά προσόντα. Κατά τό διάστημα τῆς ἐνδεκαετοῦς παρουσίας του στόν μητροπολιτικό θρόνο τῆς Ἐλασσῶνος ἀνέπτυξε σημαντική δράση, γεγονός πού τόν ἔκανε ἀγαπητό καί δημοφιλή. Τό 1967 ὑποχρεώθηκε σέ παραίτηση καί τόν Ἰούλιο τοῦ 1969 πέθανε στήν Ἀθήνα.

ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ Ἀσπιώτης (1967-1995)

ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣὉ Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος Σεβαστιανός Ἀσπιώτης γεννήθηκε τό 1913 στούς Ἀσπιωτάδες Κερκύρας. Στίς 28 Μαρτίου 1943 χειροτονήθηκε διάκονος καί στίς 12 Δεκεμβρίου 1943 Πρεσβύτερος. Ἀπό τό 1943 μέχρι τό 1956 ὑπηρέτησε στήν Ἱερά μητρόπολη Κερκύρας ὡς ἱεροκήρυξ. Τό 1965 διορίστηκε ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί στίς 23 Νοεμβρίου 1967 ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος. Ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Μητροπολίτου Ἐλασσῶνος Σεβαστιανοῦ Ἀσπιώτη ἔγινε στίς 21 Ἰανουαρίου 1968. Ἔκτοτε ἐπιδόθηκε μέ θέρμη καί ζῆλο στήν ἀνέγερση, ἀνακαίνιση καί εὐπρεπισμό τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί Ναῶν τῆς Μητροπόλεως. Μέ τήν προσωπική του φροντίδα ὁλοκληρώθηκε ἡ ἀνάγερση τοῦ Μητροπολιτικοῦ Μεγάρου καί Πνευματικοῦ Κέντρου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί ἀνηγέρθησαν καί ἐγκαινιάστηκαν ἀρκετοί Ναοί. Τόν …1995 παραιτήθηκε λόγῳ γήρατος ἐκ τῶν ἀρχιερατικῶν αὐτοῦ καθηκόντων. Πέθανε στίς 11 Φεβρουαρίου 1999. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλλη στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ἐλασσῶνος, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Χριστοδούλου. Τό σκήνωμα τοῦ σεβαστοῦ γέροντα Μητροπολίτου πρώην Ἐλασσῶνος κυροῦ Σεβαστιανοῦ, ἐνταφιάσθηκε στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Ὀλυμπιωτίσσης.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Κολόκας (1995-2014)

Μητροπολίτης-Ελασσόνας αςὉ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος κ. Βασίλειος γεννήθηκε τό 1953 στό Νησί Ἰωαννίνων. Διάκονος χειροτονήθηκε τό 1975 καί πρεσβύτερος τό 1979. Διετέλεσε ἐφημέριος καί προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Θεράποντος Κ.Τούμπας καί ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Θεοδώρας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Μητροπολίτης Ἐλασςῶνος ἐξελέγη στίς 19 Ἰουλίου 1995 καί ἐνθρονίστηκε στήν Ἐλασσώνα στίς 17 Σεπτεμβρίου 1995.

Copyright © Ι.Μ. Ελασσώνος