ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
Πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα, αγαπητοί μου αδελφοί, και δέκα ημέρες μετά την Ανάληψή Του, ο Κύριός μας παρακάλεσε τον Πατέρα Του και κατήλθε το Άγιο Πνεύμα «εν είδει πυρίνων γλωσσών» στους αγίους Αποστόλους και Μαθητές.
Ήταν όλοι μαζεμένοι στο υπερώο, σ’ ένα σπίτι που είχε και δεύτερο όροφο, και εκεί επάνω περίμεναν όλοι την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος. Και όντως την ημέρα της Πεντηκοστής, την ημέρα κατά την οποία και οι Ιουδαίοι είχαν γιορτή και είχαν μαζευτεί από πολλά μέρη της γης, από την Μεσοποταμία, την Φρυγία, την Παμφυλία, την Αίγυπτο, την Λιβύη, τότε άκουσαν όλοι μια δυνατή βοή, η οποία έβγαινε από εκείνο το σπίτι, που ήταν μαζεμένοι οι Μαθητές. Κατήλθε το Άγιο Πνεύμα. Και στάθηκε επάνω στους Μαθητές σαν πύρινες γλώσσες. Στην κεφαλή κάθε Αποστόλου.
Τότε οι άνθρωποι έτρεξαν να δουν τι βοή είναι αυτή. Μαζεύτηκε πλήθος πολύ. Και οι Απόστολοι, οι οποίοι φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα, βγήκαν αμέσως έξω στο μπαλκόνι. Ο Πέτρος άρχισε να κηρύττει. Και όλοι οι Απόστολοι, από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες! Έκαναν όλοι κήρυγμα στις γλώσσες που καταλάβαιναν όλοι όσοι ήταν συγκεντρωμένοι εκεί, καθώς ήταν Ιουδαίοι από πολλά μέρη της γης. Όλοι άκουγαν το κήρυγμα στην γλώσσα τους! Κι απορημένοι έλεγαν: «Μα τι είναι αυτό που ακούμε; Αυτοί οι αγράμματοι, οι ψαράδες, μιλούν ξένες γλώσσες; Μήπως μέθυσαν; Γιατί είναι τόσο χαρούμενοι; Γιατί είναι τόσο ενθουσιασμένοι;».
Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος φάνηκε στους ανθρώπους ως μέθη. Νόμισαν ότι οι Απόστολοι μέθυσαν. Όντως, όταν κάποιος είναι μεθυσμένος, κάνει πράγματα παράξενα, αλλόκοτα, πράγματα που οι υπόλοιποι τα βλέπουν και απορούν. Βέβαια, οι Απόστολοι δεν μέθυσαν από κρασί. Μέθυσαν από το Άγιο Πνεύμα.
Όμως οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν μεθούν από το Άγιο Πνεύμα. Μεθούν από άλλα πράγματα, που σκοτίζουν το μυαλό τους: δόξα, χρήμα, ηδονές, μέριμνες του βίου. Μεθούν. Η σκέψη τους είναι κολλημένη σ’ αυτά. Δεν βλέπουν την πραγματικότητα, δεν βλέπουν γύρω τους, παρά μόνο ζητούν να ικανοποιήσουν τα πάθη τους.
Εμείς όμως σήμερα είδαμε μια άλλη μέθη, την μέθη του Αγίου Πνεύματος, αυτήν που ένιωσαν οι Απόστολοι. Και έφυγαν. Διασκορπίσθηκαν σε όλα τα μέρη της γης. Δεν τους ένοιαζε τίποτα. Ούτε αν τους συλλάβουν ούτε αν τους βασανίσουν ούτε αν τους αφαιρέσουν την ζωή. Κι αυτή η μέθη του Αγίου Πνεύματος δεν ήταν μόνο τότε, στους Αποστόλους. Με το Άγιο Πνεύμα μέθυσαν όλοι οι Άγιοί μας, οι Μάρτυρές μας, και δεν τους πτόησαν ούτε βάσανα ούτε μαρτύρια ούτε κι ο θάνατος. Κι έλεγαν οι άλλοι: «Μα καλά, μεθυσμένοι είναι αυτοί; Τους δίνουν οι έπαρχοι και οι αυτοκράτορες δόξες, τιμές και χρήματα, κι αυτοί δεν απαρνούνται τον Χριστό;».
Κι όμως! Έτσι έζησαν οι Άγιοί μας και οι Όσιοι και οι Ομολογητές κι αυτοί που έζησαν στα μοναστήρια κι αυτοί που πήγαν να κατοικήσουν σε σπηλιές, για να είναι μέρα-νύχτα κοντά στον Θεό. Γιατί; Διότι μέθυσαν από Θεό.
Εμείς τι θα κάνουμε; Πρέπει κι εμείς να μεθύσουμε. Από τι να μεθύσουμε; Από δόξα, από χρήμα, από ηδονές, από μέριμνες; Όσοι το κάνουν αυτό, ποτέ δεν ικανοποιούνται, ποτέ δεν ησυχάζουν, ποτέ δεν λένε: «Χάρηκα πια στην ζωή μου». Ποτέ δεν χαίρονται, αφού αυτά τα πράγματα δεν γεμίζουν την ζωή.
Με τι γεμίζει η ζωή; Γεμίζει με το Άγιο Πνεύμα. Μ’ αυτό που γέμισαν την ζωή τους όλοι οι Άγιοί μας. Και γι’ αυτό χαίρονταν την ζωή αυτή. Και γι’ αυτό ποθούσαν τον Παράδεισο. Και γι’ αυτό τους εισήγαγε ο Κύριός μας στον Παράδεισο και χαίρονται εκεί αιωνίως.
Αυτούς λοιπόν να μιμούμαστε. Αυτήν την μέθη να ζηλεύουμε και να επιθυμούμε, την μέθη του Αγίου Πνεύματος. Και να παρακαλέσουμε σήμερα όλοι μας το Άγιο Πνεύμα, που κατήλθε στους αγίους Αποστόλους και τους φώτισε, να κατέλθει και στις δικές μας τις ψυχές, στις δικές μας τις καρδιές, στον δικό μας τον νου, να τον φωτίσει, να τον αγιάσει, να τον μεθύσει.
Αυτό το μεθύσι είναι μεθύσι ιερό, άγιο, είναι μεθύσι το οποίο δίνει την αληθινή χαρά στην ζωή, είναι μεθύσι το οποίο οδηγεί στον Παράδεισο, στην Βασιλεία των Ουρανών, την οποία και εύχομαι σε όλους μας. Αμήν.