ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
Την προηγούμενη Κυριακή ακούσαμε, αγαπητοί μου, την παραβολή του σπορέως και για την δεκτικότητα των ανθρώπων να ακούσουν τον λόγο του Θεού.
Σήμερα ο Χριστός επισκέπτεται με τους μαθητές του, μια πόλη στην περιοχή των Γαδαρηνών. Οι κάτοικοι αυτής της πόλεως άκουσαν για τον Χριστό, άκουσαν για τις περιοδείες του, άκουσαν για την διδασκαλία του, άκουσαν για τα θαύματα τα οποία έκαμνε. Αλλά δυστυχώς γι αυτούς δεν δέχτηκαν οι ίδιοι τίποτα απ’ όλα αυτά, που ο Χριστός έδινε.
Δεν γίνεται λόγος, εάν το συνδυάσουμε με την Ευαγγελική περικοπή της προηγούμενης Κυριακής, με το εύφορο χωράφι, ούτε με το αγκαθώδες, ούτε με το πετρώδες, ούτε ακόμη και με αυτό το μέρος του σπόρου που έπεσε στο δρόμο. Δεν δέχτηκαν τίποτα, απλά πήγαν και έδιωξαν τον Χριστό από την περιοχή τους.
Κάποιες φορές τα ανθρώπινα συμφέροντα τα βάζουμε πάνω έστω και από μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Όταν τα υλικά αγαθά έχουν προτεραιότητα στη ζωή μας, τότε διώχνουμε όχι μόνον τον Θεό από μέσα μας, αλλά και την ίδια την ανθρωπιά μας.
Τον πρώτο που συνάντησε ο Χριστός σ’ αυτήν την πόλη ήταν ένας δαιμονισμένος. Ο οποίος μέσα του είχε, όπως μαρτύρησε ο αρχηγός τους διάβολος, λεγεώνα δαιμόνων.
Αυτόν τον άνθρωπο ο Χριστός τον σπλαχνίσθηκε και κατόπιν παρακλήσεως των δαιμόνων, για να μην τους αφανίσει, έδωσε εντολή και μπήκαν μέσα στους χοίρους και γκρεμίστηκαν από τα βράχια μέσα στη λίμνη, και ο δαιμονισμένος σηκώθηκε υγιείς.
Όλο αυτό το συμβάν, το οποίο είδαν αυτοί που έβοσκαν παράνομα τους χοίρους, πήγαν και είπαν το γεγονός στους κατοίκους της πόλης και αυτοί με τη σειρά τους ήρθαν να βρουν τον Ιησού. Όχι για να τον ευχαριστήσουν, ούτε να ακούσουν τα θεία του διδάγματα, αλλά να τον διώξουν από την περιοχή τους.
Και ο δαιμονισμένος, έγινε με την προτροπή του Κυρίου ιεραπόστολος στην πόλη του, διηγούμενος το θαυμαστό γεγονός που επισυνέβη στη ζωή του, δεχόμενος την μεγάλη αυτή δωρεά από τον Χριστό.
Δεν διαφέρει και πολύ η αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων από την σημερινή κατάσταση την οποία ζούμε.
Εάν ανοίξουμε τους δέκτες και τα φύλλα των μέσων ενημερώσεων, θα διαπιστώσουμε ότι η κοινωνία μας κατακλίστηκε από άνομα νομοθετήματα, που εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Να ξεκινήσουμε από την ατομικότητα του καθενός, με θέματα πίστεως, παιδείας και πατρίδας; Ευτυχώς που μας ανέχεται ο Θεός.
Αλλά ας θυμηθούμε το Αγιογραφικό χωρίο για να μην μας πιάσει απελπισία, «όπου επλεόνασε η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ. ε, 20).
Επιτρέπει ο Θεός τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου και την ένομη ηθική ζωή και ανέχεται την παράνομη ζωή. Όταν όλα όμως υπόκεινται στο θέλημα και στην ελευθερία του ανθρώπου, τότε υπάρχει η δυνατότητα, όταν έρθει κάποιος σε επίγνωση των πραγμάτων και των γεγονότων, να μετανοήσει και να σωθεί.
Βλέπουμε τον Χριστό να πηγαίνει σε όλους τους τόπους για να εξαγγείλει την παρουσία Του. Γνώριζε το που θα γινόταν δεκτός και που όχι. Έδινε ευκαιρίες για μετάνοια και επιστροφή. Αλλά και από την απόρριψη κάποιων, ο λόγος του γινόταν πιο ηχηρός.
Οι κάτοικοι της περιοχής τον έδιωξαν. Οι δαίμονες όμως αναγνώρισαν την δύναμή Του και ικέτεψαν να μην τους εξαφανίσει, αλλά να επιτρέψει να μπουν έστω και μέσα στους χοίρους. Έτσι καταλαβαίνουμε πως ο διάβολος δεν μπορεί από μόνος του να μπει σε κάποιον χωρίς άδεια.
Εδώ πρέπει να εστιάσουμε κι εμείς την προσοχή μας. Να μην επιτρέψουμε τον διάβολο να μπει στη ζωή μας. Μην πλανηθούμε από συμφέροντα που ικανοποιούν τα πρόσκαιρα που κάποια στιγμή όλα θα τα αφήσουμε πίσω. Αλλά ο αγώνας μας να είναι κατά των παθών.
Με το Ευαγγέλιο και τον Σταυρό στο χέρι να πορευόμαστε στην ζωή, αντιμετωπίζοντας κάθε πανουργία και κάθε επιβουλή, όχι μόνον του πονηρού διαβόλου αλλά και των ανθρώπων που επιβουλεύονται την προσωπική μας πνευματική πρόοδο.
Ο διάβολος είναι τόσο ανίσχυρος και αδύναμος που δεν μπορούμε να το φανταστούμε. Όταν όμως του δίνουμε περιθώριο και τόπο στην ζωή μας, τότε βρίσκει την ευκαιρία και μας κυριεύει μέχρι να μας κατακρημνίσει στον δικό του τόπο, εκεί όπου δεν θα υπάρξει ποτέ ανάπαυση.
Ενώ αντίθετα με τον Χριστό οδηγό, είμαστε δυνατοί, βλέπουμε που οδηγούμαστε και προσπερνάμε τυχών ενέδρες του διαβόλου.
Ας σηκωθούμε, αγαπητοί μου, από τον πνευματικό λήθαργο. Σήμερα έχουμε την ανάγκη, περισσότερο από ποτέ να ακούσουμε την φωνή του Θεού και να γίνουμε μάρτυρες και κήρυκες της παρουσίας Του. και να έχουμε την βεβαιότητα ότι δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Αμήν.