ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ 21/1/2018
Αγαπητοί μου αδελφοί, την εποχή του Χριστού όλη η οικουμένη βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Ρωμαίων. Η σιδερόφρακτη Ρώμη είχε υποτάξει όλα τα έθνη και εισέπραττε από αυτά τους φόρους. Στην Αγία Γη υπήρχε στρατός κατοχής με διάφορους διοικητές, αλλά απολάμβαναν πολλά προνόμια. Είχαν δικούς τους βασιλείς, οι οποίοι ήταν υποτελείς στον Αυτοκράτορα της Ρώμης που ήταν μονοκράτορας. Θυμηθείτε τα πόδια και τα δάκτυλα του αγάλματος, στο όραμα του Ναβουχοδονόσορα, να είναι εν μέρει πήλινα και εν μέρει σιδερένια. Το μεγάλο συνέδριο και οι γραμματείς δίκαζαν επίσημα τις υποθέσεις του λαού. Επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα με πλήρη ελευθερία. Επιτρεπόταν οι συναθροίσεις τους στις συναγωγές για διδασκαλία και προσευχή, καθώς και η λατρεία στο Ναό, χωρίς κανένα περιορισμό. Ήταν απαλλαγμένοι από την υποχρέωση για την λατρεία του Αυτοκράτορα και των ειδώλων. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά, όταν μετά τον Νέρωνα ξέσπασαν οι διωγμοί κατά των Χριστιανών, δεν διώχθηκε κανένας Εβραίος. Και οι Χριστιανοί αν έλεγαν ότι αποτελούν εβραϊκή αίρεση, δεν θα διώκονταν. Είχαν όμως την αυτοσυνειδησία ότι ανήκουν στην Εκκλησία του Θεού και ότι δεν είναι κάποια εβραϊκή αίρεση, όπως κάποιοι μας κατηγορούν μέχρι σήμερα.
Οι τελώνες προπλήρωναν τους φόρους στο Ρωμαϊκό κράτος και μετά μάζευαν τους φόρους από τους συμπατριώτες τους. Λόγο της πιέσεως που ασκούσαν στη συλλογή των φόρων, το δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν τις στρατιωτικές δυνάμεις, για την δίωξη ή και φυλάκιση, όσων δεν ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις τους, καθώς και της προσπάθειας ορισμένων να πάρουν περισσότερα από όσα έδωσαν, είτε σαν κέρδος, είτε σαν τόκο, είτε να ισοφαρίσουν αυτά που έχαναν από αυτούς που δεν είχαν την δυνατότητα να πληρώσουν, ήταν πολύ αντιπαθητικοί στο λαό. Στα μάτια του λαού οι Τελώνες ήταν συνώνυμοι με την αμαρτία, την αδικία, την φιλαργυρία και τις δυνάμεις κατοχής.
Ο Κύριος πλήρωνε τον φόρο, όπως γίνεται γνωστό με το περιστατικό με τον Πέτρο, όταν του είπε, ρίξε αγκίστρι στην θάλασσα και το πρώτο ψάρι που θα πιάσεις, θα έχει μέσα στο στόμα του ένα νόμισμα, αυτό δώστο για μένα και σένα. Και όταν Τον ρώτησαν, πρέπει να πληρώνουμε φόρο στον Καίσαρα; τους είπε, ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ.
Για την υποδειγματική μετάνοια ενός Τελώνη μας κάνει λόγο η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Όταν ο Κύριος για τελευταία φορά διέσχιζε την Ιεριχώ, ένας πολύ πλούσιος αρχιτελώνης, ο Ζακχαίος, ήθελε να δει τον Ιησού, ποιος είναι, και δεν μπορούσε εξαιτίας του πλήθους του λαού, γιατί ήταν μικρός στο ανάστημα. Τότε έτρεξε πιο μπροστά, ανέβηκε σε μια συκομουριά, μαζί με τα παιδιά, χωρίς να λογαριάσει τη θέση και την ηλικία του, για να δει τον Ιησού, γιατί από εκεί θα περνούσε. Ο Κύριος μόλις έφτασε στον τόπο της συκομουριάς, σήκωσε τα μάτια Του, τον είδε και του είπε, Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα διάλεξα να μείνω στο σπίτι σου. Ο Ζακχαίος κατέβηκε γρήγορα και Τον υποδέχθηκε, με μεγάλη χαρά. Όταν είδαν το γεγονός αυτό, γόγγυζαν όλοι μεταξύ τους και με αγανάκτηση έλεγαν, ότι πήγε να καταλύσει στο σπίτι αμαρτωλού ανθρώπου. Ο Ζακχαίος συγκλονίστηκε και μετανόησε, με την αγάπη και την παρουσία του Κυρίου. Αποφάσισε και υποσχέθηκε επίσημα, Κύριε, σήμερα τα μισά από τα υπάρχοντά μου, τα δίνω στους φτωχούς. Και αν τυχόν, σαν τελώνης που είμαι, αδίκησα κάποιον και εισέπραξα περισσότερα, του τα επιστρέφω τετραπλάσια. Ο Κύριος βλέποντας την ειλικρινή μετάνοια, του Ζακχαίου είπε, ότι σήμερα έγινε σωτηρία στο σπίτι αυτό, γιατί και αυτός ο αρχιτελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ, ο οποίος είχε λάβει από τον Θεό υποσχέσεις για τη σωτηρία των απογόνων του. Γιατί ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να αναζητήσει και να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο, που μοιάζει με το χαμένο πρόβατο. Αμήν.