Από την πρώτη κιόλας ημέρα, αγαπητοί μου, που ο λόγος του Χριστού γίνεται γνωστός στους ανθρώπους, όχι μέσω των γραφών, αλλά από τον Ίδιο, όταν τον άκουγαν να διδάσκει, όταν ευεργετούνταν από τα θαύματα, και όταν έβλεπαν την καθημερινότητά Του, ήταν πολλοί εκείνοι που πίστευαν, άλλοι έψαχναν ευκαιρίες για να τον εκθέσουν και άλλοι ήθελαν να ακούσουν ακόμη περισσότερα για να κατανοήσουν τον λόγο Του. Έτσι οι παραβολές Του έχουν ένα βαθύτερο νόημα, όπου πίσω από τις εικόνες παρουσιάζεται η Βασιλεία των ουρανών.
Δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία, ο Χριστός, να διδάξει. Και αυτή τη φορά προσκεκλημένος Αυτός και οι μαθητές Του, σε ένα τραπέζι, τους διδάσκει λέγοντας την εξής παραβολή.
Ένας άρχοντας ετοίμασε δείπνο και έστειλε τους υπηρέτες του να καλέσουν εκλεκτούς δικούς του ανθρώπους, του επιπέδου του. αλλά εισέπραξε την άρνηση και την προσβολή τους. ο ένας είπε ότι αγόρασε χωράφια και έπρεπε να πάει να τα δει. Ο άλλος ότι αγόρασε ένα ζευγάρι βόδια, και έπρεπε να πάει να τα δοκιμάσει στο χωράφι του, εάν ξέρουν να οργώνουν. Ο τρίτος ότι παντρεύτηκε και δεν έχει χρόνο, και σίγουρα κάθε καλεσμένος είχε την δική του δικαιολογία για να μην παραβρεθεί.
Τότε ο άρχοντας στέλνει τους υπηρέτες του και καλούν όλους όσους έβρισκαν μπροστά τους. Και πράγματι,κάποιοι ανταποκρίθηκαν, αλλά υπήρχε ακόμη χώρος και τους ξαναστέλνει να καλέσουν ακόμη πιο πολλούς. Και τέλος καταλήγει, ο Κύριος, πως πολλοί μπορεί να είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί.
Σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, η παραβολή έχει εσχατολογικό περιεχόμενο. Αναφέρεται δηλαδή στην ένδικη μισθαποδοσία κατά την ημέρα της κρίσεως.
Ποιοί είναι οι καλεσμένοι; Αλλά και ποιός είναι αυτός που προσκαλεί;
Μας καλεί ο ίδιος ο Θεός. Στην αρχή δια μέσω των Προφητών Του, και απευθύνεται προς τον εκλεκτό και περιούσιο λαό Του. Οι Προφήτες είναι οι πρώτοι υπηρέτες που βγαίνουν να καλέσουν το λαό σε μετάνοια και προλέγουν αυτά που τους αποκάλυψε ο Θεός για την έλευση του Υιού Του.
Η δεύτερη έξοδος των υπηρετών είναι οι Απόστολοι οι οποίοι στάλθηκαν από τον Χριστό στα πέρατα της οικουμένης για να διαβεβαιώσουν την έλευση του Μεσσία.
Πάντα ο Θεός κάνει το βήμα προς τον άνθρωπο και τον προσεγγίζει. Και στον Παράδεισο, όταν εξαπατήθηκαν οι πρωτόπλαστοι από τον διάβολο. Και στον καιρό που πλεόνασε η αμαρτία, ήρθε ο Ίδιος ο ενσαρκωμένος Λόγος Του, αλλά και μετά με το Πανάγιό Του Πνεύμα, είναι παρόν μέσα στον κόσμο του οποίου ζούμε σήμερα κι εμείς.
Όπου κι αν κοιτάξουμε είναι ζωντανή η παρουσία Του. Και πάντα υπάρχουν οι δικοί Του άνθρωποι που μας καλούν. Ήταν οι Προφήτες. Ήταν οι Απόστολοι. Είναι οι Πατέρες και οι Μητέρες της Εκκλησίας.
Στο τραπέζι το οποίο μας καλεί ο Θεός, δεν υπάρχουν πλέον διακρίσεις. Όλοι όσοι έχουν το κατάλληλο ένδυμα συμμετέχουν στο τραπέζι, κι αυτό θα γίνεται μέχρι την Δευτέρα Του Παρουσία, που τότε δεν θα χρειάζεται να κοινωνούμε τα Άχραντα Μυστήρια, αλλά θα είμαστε κοινωνοί της Ίδιας της παρουσίας Του, μέσα στην ύπαρξή Του.
Τώρα καλούμαστε να συμμετάσχουμε στο κοινό ποτήριο της ζωής, με την προτροπή του ιερέα, μετά φόβου Θεού και πίστεως, για Χριστοποιηθούμε και να θεοποιηθούμε κατά χάρη με το Πανάγιο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα Του.
Πάντοτε υπάρχει η δυνατότητα και ο χρόνος για να βρεθούμε ως συνδαιτυμόνες. Τι θα διαλέξουμε; Τις διάφορες δικαιολογίες και θα αρνηθούμε; Ή θα δεχθούμε θυσιάζοντας κάποια πράγματα από αυτά τα πρόσκαιρα αυτής της ζωής για να απολαύσουμε τα αιώνια και ατελεύτητα;
Πλησιάζουν, αγαπητοί μου, τα Χριστούγεννα. Μη νομίσουμε ότι θα τα εορτάσουμε μόνον με το στόλισμα, το φαγητό, την οικογένεια, τους φίλους, τις εξόδους. Αυτά είναι γι’ αυτούς που κάλεσε ο άρχοντας της παραβολής και βρήκαν δικαιολογία για να απέχουν.
Αυτά τα Χριστούγεννα,και κάθε φορά, ας τα εορτάζουμε συμμετέχοντας στο δικό Του Δείπνο, στο δικό Του Τραπέζι, και τότε θα νιώσουμε τη χαρά στην πληρότητά της, χωρίς να στερηθούμε κάτι.
Το να γίνουμε εκλεκτοί, είναι στη δική μας προαίρεση. Ας δεχθούμε την πρόσκλησή Του, για την ένταξή μας στην Βασιλεία Του. Αμήν.