ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
Έχουμε ακούσει πολλές φορές, κατά την διάρκεια του έτους στις μνήμες Αγίων γυναικών, το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, το οποίο το ένα σκέλος αφορά την αιμορροούσα γυναίκα.
Αυτή η γυναίκα για δώδεκα χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με την υγεία της, το οποίο την καθήλωνε στο σπίτι και την δυσκόλευε ακόμη να τηρεί και τα θρησκευτικά της καθήκοντα, διότι αυτό το πρόβλημα για την εποχή εκείνη καθιστούσε την γυναίκα ακάθαρτη.
Ακούει για τον Χριστό ότι βρίσκεται στην πόλη της και τρέχει να τον συναντήσει. Να ζητήσει να την θεραπεύσει. Αλλά λόγω του πλήθους ήταν αδύνατον να βρεθεί μπροστά στον Κύριο, και το μόνο που κατάφερε ήταν να αγγίξει την άκρη του χιτώνα Του.
Τότε ο Κύριος σταματά, και ζητά να μάθει ποιος τον άγγιξε. Όχι γιατί δεν γνώριζε, αλλά ήθελε με τον τρόπο αυτόν να διδάξει τόσο την γυναίκα αυτήν αλλά και να προβάλλει την πίστη της και την βεβαιότητα της θεραπείας.
Του λένε οι Απόστολοι, εδώ Κύριε γίνεται το αδιαχώρητο και συ λες ποιος σε άγγιξε; Κι όμως ο Κύριος δεν αισθάνθηκε το άγγιγμα της γυναίκας πάνω στον χιτώνα Του, αλλά αισθάνθηκε το άγγιγμα της καρδιάς της. Και όταν αυτοί με φόβο πήγε και ομολόγησε ότι αυτή τον άγγιξε με τον σύντομο διάλογο που είχε με τον Κύριο, απέδειξε πως μέσα σε τόσο πλήθος η δική της πίστη ήταν αληθινή. Γιατί βρέθηκε μέσα σε τόσο κόσμο νιώθοντας ταπεινωμένη για την ασθένειά της, έκανε τον κόπο να πάει να συναντήσει τον Χριστό, είχε την βεβαιότητα πως αρκεί και μόνον να Τον αγγίξει, και όλα αυτά γιατί πίστεψε πως ο Χριστός είναι ο Μεσσίας που περιμένανε.
Το ίδιο φρόνημα πρέπει να διακατέχει και όλους εμάς. Να έχουμε την βεβαιότητα πως ο Χριστός μπορεί να θεραπεύσει κάθε αδιέξοδο στη ζωή μας. Αρκεί να πιστεύουμε και να αφήνουμε η καρδιά μας να αγγίζει τον Χριστό. Τότε θα ζήσουμε και νιώσουμε τα θαύματα του Θεού στη ζωή μας.
Το άλλο περιστατικό της περικοπής αναφέρεται στον Ιάειρο. Αυτός ο άρχοντας της συναγωγής, ζήτησε από τον Χριστό να πάει στο σπίτι του για να θεραπεύσει την κόρη του που χαροπάλευε.
Αλλά δεν πρόλαβε να αποτελειώσει τον λόγο του και παίρνει μήνυμα ότι η κόρη του είδη είχε πεθάνει. Τότε παίρνει την κατάσταση στα χέρια του ο Χριστός και του λέει να μην χάσει την πίστη του και συνέχισε τον δρόμο για το σπίτι του Ιαείρου.
Μπαίνει μέσα στο νεκρικό θάλαμο μαζί με τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανασταίνει την νεκρή κόρη.
Τόσο στο πρώτο θαύμα, που αποκαταστάθηκε η υγεία της γυναίκας, όσο και στο δεύτερο θαύμα με την ανάσταση της κόρης, κυρίαρχο ρόλο έπαιξε η πίστη αυτών των ανθρώπων. Άρχοντας ο ένας, απλή γυναίκα η άλλη. Το θέμα της πίστης δεν έχει να κάνει με αξιώματα. Δεν έχει να κάνει με κοινωνική θέση. Έχει να κάνει με την κοινή αναφορά στον Θεό, και τη βεβαιότητα της ευσπλαχνίας του Θεού για κάθε άνθρωπο, που πάνω στον πόνο δεν ξεχωρίζει από κανέναν.
Μπορούμε, αγαπητοί μου, να δείξουμε κι εμείς τέτοια πίστη; Αν ναι τότε πραγματικά θα ζήσουμε και θα νιώσουμε το άγγιγμα του Θεού. Μπορούμε να δείξουμε τέτοια ταπείνωση; Αν ναι, τότε πραγματικά θα ζούμε για τον Θεό και όχι για τον κόσμο. Ενώ αντίθετα η απιστία οδηγεί μακριά από τον Θεό και σε πνευματικό μαρασμό και θάνατο.
Ας έχουμε την βεβαιότητα πως ο Χριστός είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, και με πίστη και ταπείνωση να επιζητούμε το έλεος και την φιλανθρωπία Του για να νιώσει ο καθένας το προσωπικό του θαύμα στη ζωή αυτήν. Αμήν.