ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ
Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2019 Α΄ Λουκά
«Επανάγαγε εις το βάθος»
«Πήγαινε στα βαθιά»
(Λουκ. 5,4)
Δυνατός σε υποβλητικότητα και ανεπανάληπτος σε αγία ποιητικότητα είναι αυτός ο λόγος του Χριστού προς τον απόστολο Πέτρο. Είναι γνωστό από το ιερό ευαγγέλιο πώς όλη τη νύχτα βρίσκοταν ο απόστολος Πέτρος με τους ανθρώπους του στη λίμνη Γεννησαρέτ, χωρίς να πιάσουν ούτε ένα ψάρι. Όταν όμως άκουσε το λόγο του Χριστού: « Πήγαινε πιο βαθιά και ρίξε πάλι τα δίχτυα σου» παρ’ όλη την απορία του υπάκουσε στο λόγο του και το αποτέλεσμα της υπακοής αυτής υπήρξε πραγματικά θαυμαστό. Γέμισαν τα δίχτυα τους από «πλήθος ιχθύων πολύ» τόσα που άρχισε να σχίζεται το δίχτυ τους. Τότε φώναξαν και ζήτησαν βοήθεια από τους ανθρώπους του γειτονικού πλοιαρίου ώστε να γεμίσουν και τα δύο πλοία, με κίνδυνο μάλιστα να βυθιστούν.
Το θαύμα είναι φανερό. Δείχνει καθαρά τι μπορεί να αποδώσει η υπακοή στο λόγο του Χριστού. Τι έχει όμως να πει ο σύντομος αυτός λόγος του κυρίου στον κάθε άνθρωπο και μάλιστα σήμερα στην επιφανειακή και χωρίς βάθος εποχή μας;
Δεν θα είναι κάτι καινούργιο αν πούμε ότι εκείνο που χαρακτηρίζει περισσότερο τον άνθρωπο της εποχής μας είναι η εξωστρέφεια. Πολύ λίγο ενδιαφέρεται γι’ αυτό που λέμε «εσωτερικό άνθρωπο», εσωτερική ζωή ή πνευματική ζωή του ανθρώπου. Οι περισσότεροι τρέχουμε να προλάβουμε την εποχή στο έξαλλο και μανιασμένο τρέξιμό της προς το αβέβαιο, προς μια άβυσσο άγνωστο πόσο καταστρεπτική. Αυτή η βιασύνη μας, ανάμεσα σ’ ένα σύνολο κουρασμένων ανθρώπων, κάνει να φαίνεται όλο και πιο πολύ η αγωνία της καρδιάς μας. Τρέχουμε όλοι χωρίς καμιά εσωτερική αιτία, χωρίς καμιά δικαίωση από μέσα μας. Τρέχουμε γιατί τρέχει ο κόσμος, η μάζα, το πλήθος, που δεν γνωρίζει ουσιαστικά τον βαθύτερο προορισμό του. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ποτέ άλλοτε στην ιστορία ο άνθρωπος δεν κουράστηκε περισσότερο απ’ όσο σήμερα.
Μέσα σ’ ένα τέτοιο θολό τοπίο, σε μια τέτοια δυνατή και αξεπέραστη ομίχλη, χάνουμε – συνήθως – το δρόμο που οδηγεί στο τέρμα του προορισμού μας. Με την πολυπραγμοσύνη, για την οποία πολλές φορές καυχόμαστε, χάνουμε τα πνευματικά που ισορροπούν τη ζωή μας, γεμίζουμε την πορεία μας με βάρη και μέριμνες μόνο για υλικά, κοινωνικά, ανθρώπινα και πολύ γήινα πράγματα ώστε να κινδυνεύουμε να καταποντιστούμε στο τρικυμισμένο πέλαγος αυτής της ζωής.
Εδώ έρχεται ο λόγος του Χριστού που μπορεί να σταματήσει αυτή την ξέφρενη πορεία προς το αβέβαιο, το πρόσκαιρο και το παροδικό και να πείιστον καθένα μας: « Επανάγαγε εις το βάθος». Να η λύση του προβλήματος. Σκύψε και ερεύνησε μέσα σου, να βρεις το θησαυρό που έχεις χαμένο και επιδιώκεις να βρεις στις αγωνιώδεις εξωτερικές πορείες σου. «Εντός υμών εστίν η βασιλεία των ουρανών», μας είπε ο Χριστός. Και βαθειά μέσα μας μονάχα θα βρούμε, την ειρήνη, τη γαλήνη και την πραγματική ζωή μας που χάσαμε. Το βάθος είναι ο χώρος που βρίσκονται, συνήθως, οι θησαυροί. Στο βάθος ο άνθρωπος κλείνει τους πολύτιμους θησαυρούς του. Στο βάθος της ψυχής μας καλλιεργούνται οι μεγάλες ιδέες, οι τολμηρές αποφάσεις, οι ηρωικές τάσεις. Στο βάθος είναι όλα τα μυστικά μας. Στην επιφάνεια βρίσκονται τα πρόχειρα πράγματα, τα εφήμερα και ευτελή.
Όποιος θέλει να είναι αληθινός άνθρωπος κοιτάζει τα βάθη του. Αλλά και τους άλλους τους κοιτάζει κατά βάθος. Γι’ αυτό δεν σπεύδει να τους επικρίνει ποτέ. Τα βάθη είναι ανεξιχνίαστα.
Την προτροπή: «Ένδον σκάπτε, ένδον βλέπε», εφάρμοζαν και εφαρμόζουν πάντα οι άγιοι. Όποιος κοιτάζει και σκάβει βαθειά το εσωτερικό του, βρίσκει το θεό και τον εαυτό του.
Δυστυχώς, μας λείπει βάθος. Μας λείπουν οι βαθείς ερευνητές. Οι βαθείς πολιτικοί. Οι βαθείς άρχοντες. Οι βαθείς εκπαιδευτικοί. Οι βαθείς οικογενειάρχες. Οι βαθείς ποιμένες. Οι βαθείς άνθρωποι. Γι’ αυτό μας λείπει και το αίσθημα ευθύνης.
Τρέχουμε επιπόλαια χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Ζητάμε χίλια δύο πράγματα στη ζωή μας χωρίς να τα έχουμε συνδέσει με το βάθος της ψυχής μας. Κάνουμε το πάν για να μην βρεθούμε μπροστά στα βάθη της ύπαρξής μας.
Εάν όμως ακούγαμε τη φωνή του Χριστού και στρεφόμασταν στα βάθη του εσωτερικού μας, τότε θα ανακαλύπταμε το ύψος του αληθινού προορισμού μας. Τότε και οι ψαράδες μπορούν να γίνουν Απόστολοι της οικουμένης και εμείς γνήσιοι μαθητές του. Αμήν.