ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ
Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019 – Θ. Λουκά (Λκ.ιβ, 16-21)
Άφρονα χαρακτηρίζει ο Κύριος τον πλούσιο της παραβολής που ακούσαμε σήμερα στο ευαγγέλιο. Τον πλούσιο εκείνο που η γή του έκανε τόσο πολλούς καρπούς, ώστε δεν είχε πού να τους βάλει. Και σκέφθηκε: « θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες και θα πώ : ψυχή μου, έχεις άφθονα αγαθά για πολλά χρόνια, φάε, πιές, ευχαριστήσου». Ο θεός όμως του είπε: « άφρονα, απόψε αφήνεις την τελευταία σου πνοή. Όλα αυτά που ετοίμασες σε ποιόν θα ανήκουν λοιπόν;».
«Τέτοιος είναι ο άνθρωπος που μαζεύει θησαυρούς για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει κατά θεόν». Με αυτή τη φράση κλείνει ο Χριστός την παραβολή, θέλοντας να αντιδιαστείλει τη μέριμνα για τα υλικά αγαθά με τη φροντίδα για την απόκτηση των πνευματικών θησαυρών. Δεν καταδικάζει τον άνθρωπο της παραβολής επειδή ήταν πλούσιος, ούτε γιατί καρποφόρησε άφθονα η γή του. Τον κατακρίνει για τον εγωκεντρισμό του, που αφ’ ενός μεν θεώρησε ότι τα αγαθά που απέκτησε προορίζονται αποκλειστικά για τη δική του ευχαρίστηση και αφ΄ετέρου πίστεψε ότι θα ζεί αιώνια και θα απολαμβάνει τον πλούτο του.
Ο άφρων πλούσιος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι τύπος πολύ συνηθισμένος στα χρόνια μας. Είναι εκείνος που περιορίζει τα όνειρα και τις προσδοκίες του στα λίγα χρόνια της επίγειας ζωής. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτε περισσότερο. Οι βιοτικές μέριμνες είναι το καθημερινό του πρόβλημα και σ’ αυτές εξαντλείται όλος ο δυναμισμός του. Αιχμάλωτος από το πάθος της υλικής προόδου, να δημιουργήσει όσο γίνεται μεγαλύτερη περιουσία, ο σημερινός άνθρωπος δεν σκέφτεται ότι το ταξίδι του θανάτου θα το κάνει χωρίς αποσκευές, χωρίς καταθέσεις και βιβλιάρια, χωρίς περιουσιακά στοιχεία, χωρίς τα υλικά αγαθά τα οποία ίδρωσε να αποκτήσει.
Και το πιο θλιβερό είναι ότι το πνεύμα αυτό το υλιστικό, το κληροδοτούμε και στα παιδιά μας. Τα κάνουμε υλιστές και συμφεροντολόγους, απομακρύνοντάς τα από ιδέες, αξίες, ιδανικά. Το ερώτημα που βασανίζει τους νέους σήμερα δεν είναι «τι θα προσφέρω», αλλά το «πόσα θα παίρνω». Έτσι και κείνα, μαζί με μας περιορίζουν τα όνειρά τους, στο τί θα φάνε, τι θα πιούνε, πώς θα κάνουν χρήματα και πώς θα περνούν όσο γίνεται πιο καλά χωρίς κούραση και στεναχώριες. Και ακόμη το πιο θλιβερό είναι ότι για να πετύχουμε όλα αυτά χρειάζεται να γίνουν συμβιβασμοί ένοχοι με τη συνείδησή μας, ανέντιμοι ελιγμοί, ύποπτες συνεννοήσεις, σκοτεινές συναλλαγές και αν χρειασθεί να πατήσουμε πάνω σε πτώματα, για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντά μας.
Όμως παραβλέπουμε ότι πολλά γεγονότα μπορεί να καταστρέψουν ότι με πολλούς κόπους αποκτήσαμε. Φαινόμενα γενικής ύφεσης και χρεοκοπίες οικονομικών παραγόντων μπορεί να μας οδηγήσουν στην ανέχεια, την φτώχεια, την γενική ανατροπή της ζωής μας, των σχέσεων μας. Αλλάζουν τα πάντα χωρίς να προλαβαίνουμε να το αντιληφθούμε.
Το νιώσαμε τελευταία. Πιστέψαμε σαν τον άφρονα πλούσιο, ότι αυτά που είχαμε αποκτήσει ήταν αναφαίρετα και ξαφνικά είδαμε να καταρρέουν τα πάντα. Είδαμε να μεταβάλλεται η καθημερινότητα μας και οι συνήθειες μας. Διαπιστώσαμε να ανατρέπονται η και να καταστρέφονται τελείως τα σχέδια μας για το μέλλον. Και η ανατροπή αυτή εξαπλώθηκε, συμπαρέσυρε τα πάντα και τους πάντες. Στο πρόγραμμα που καταρτίσαμε, στα σχέδια που ετοιμάσαμε, δεν προνοήσαμε αστάθμητους κινδύνους. Κλειστήκαμε στον εαυτό μας, δεν γυρίσαμε να δούμε τους άλλους και τις ανάγκες τους. Αλλά ξεχάσαμε και τον θεό, λησμονήσαμε τις εντολές Του και τις συμβουλές Του. Δεν σκεφτήκαμε το αβέβαιο της σύντομης ζωής μας. Ευτυχώς όμως αρχίσαμε να τα καταλαβαίνουμε όλα αυτά από τα χτυπήματα που δεχτήκαμε και ας ελπίσουμε σε μια αλλαγή νοοτροπίας και πρακτικής.
Ο Μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος μιλώντας για το οικονομικό πρόβλημα στην εποχή του έλεγε: «Έχουμε οικονομικό πρόβλημα γιατί είμαστε άπληστοι. Αν ήμασταν ολιγαρκείς, δεν θα υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Η πλεονεξία δημιουργεί το οικονομικό αδιέξοδο. Δεν μας αρκούν αυτά που έχουμε. Θέλουμε όλο και περισσότερα. Ποια άλλη καλύτερη λύσις του οικονομικού προβλήματος υπάρχει, από την ολιγάρκεια; Κυνηγάμε το περισσότερο. Να μάθουμε λοιπόν να είμαστε ολιγαρκείς. Αν όλοι οι άνθρωποι υπάκουαν σε αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος και αρκόντουσαν στα απολύτως απαραίτητα και δεν ήθελαν ένα σωρό περιττά, δεν θα υπήρχε οικονομικό πρόβλημα».
Αδελφοί μου, ας προσδιορίσουμε εκ νέου τις προτεραιότητές μας, ας στρέψουμε και πάλι το βλέμμα στον ουρανό και « να επιζητείτε πρώτα την βασιλεία του και την δικαιοσύνη Του, και όλα τα άλλα θα σας δοθούν».