ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΕΛΑΣΣΩΝΟΣ
Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019 – Μετά την Ύψωσιν.
Κυριακή μετά την Ύψωση σήμερα και ο ευαγγελιστής Μάρκος μας μεταφέρει ένα σπουδαίο μήνυμα. Αυτό το μήνυμα είναι μια πρόσκληση από τον ίδιο το Χριστό μας και όπως χαρακτηριστικά ακούσαμε στο ευαγγέλιο «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Πιο συγκεκριμένα, ο Χριστός καλεί όποιον θέλει να τον ακολουθήσει, δεν πιέζει, ούτε εξαναγκάζει, αλλά αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο να επιλέξει και εκθέτει με ευθύτητα τρείς απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει κανείς γνήσιος μαθητής του.
Πρώτη προϋπόθεση που μας αναφέρει είναι το «απαρνησάσθω εαυτόν» δηλαδή να απαρνηθούμε το Εγώ μας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αδιαφορούμε για τη ζωή μας αλλά αρνούμαστε και προσπαθούμε να πολεμήσουμε τον εγωισμό μας και ό,τι άλλο μας απομακρύνει από τη πνευματική μας πορεία. Απαρνούμαι τον εαυτό μου σημαίνει ταπεινώνομαι προς χάριν της αγάπης των άλλων. Χάνω για να κερδίσει ο άλλος. Στερούμαι για να πλουτίσει ο συνάνθρωπός μου. Αρνούμαι ό,τι με χωρίζει από το θεό μου. Αποστρέφομαι τις πονηρές πράξεις. Χωρίς να εξουθενώνω την προσωπικότητά μου, και χωρίς να υποτιμώ την αξία του προσώπου μου, νεκρώνω ό,τι με κρατά δέσμιο με τη γη, εξέρχομαι από τη φυλακή του Εγώ και συντάσσομαι με τα μέλη της εκκλησίας στην Ιερή ενότητα του Σώματος του Χριστού. Αυτό είναι έργο επίπονο και γι’ αυτό χρειάζεται συνεχής προσπάθεια, πνευματικός αγώνας, αποφασιστικότητα σε συνδυασμό βέβαια με την χάρη του θεού που πάντα ενδυναμώνει τους αγωνιστές.
Μια άλλη προϋπόθεση που μας ζητάει ο Χριστός είναι το «αράτω τον σταυρόν αυτού» δηλαδή ο καθένας από εμάς να σηκώσει τον προσωπικό του σταυρό. Όπως ο Χριστός υπέφερε πάνω στο σταυρό, έτσι υποφέρει κάθε πιστός καθώς σταυρώνεται κάθε μέρα για τη σωτηρία της ψυχής του. Πάθη και προβλήματα που μας προκαλεί ο κόσμος, αλλά και πάθη που μας προκαλεί ο ίδιος ο εαυτός μας, πονηροί λογισμοί, πειρασμοί, ασθένειες ψυχικές και σωματικές είναι ασήκωτοι σταυροί που για να τους σηκώσει ο άνθρωπος χρειάζεται θεϊκή αντοχή. «Αν είχε κανείς πνευματικά μάτια να βλέπει τα μη βλεπόμενα» θα διαπίστωνε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην σηκώνει το δικό του σταυρό. Ας τον σηκώσουμε με πίστη, με καρτερία, και υπομονή όπως τον σήκωσε Εκείνος.
Τέλος άλλη προϋπόθεση είναι το «ακολουθήτω μοι», όπου εδώ ο Χριστός μας ζητά να πορευτούμε μαζί του. Η πορεία μας μαζί του είναι ο δρόμος της αρετής που αρχικά είναι δύσκολος, γεμάτος εμπόδια «ο δρόμος του Γολγοθά». Αλλά στο τέλος ο δρόμος αυτός οδηγεί στην ανάσταση και τη βασιλεία του θεού. Σε αντίθεση με το δρόμο της αμαρτίας που είναι μεγάλος χωρίς εμπόδια και δυσκολίες αλλά στο τέλος καταλήγει στη φθορά και στο θάνατο.
Μας καλεί λοιπόν ο Χριστός, εάν θέλουμε, να τον ακολουθήσουμε. Δεν είναι όμως οι άνθρωποι πρόθυμοι να τον ακούσουν. Τα πράγματα του κόσμου, η ύλη, οι επιθυμίες, έχουν σε πολλούς από εμάς μεγάλη επιρροή, δεν δεχόμαστε να τα εγκαταλείψουμε. Για μια πρόσκαιρη απόλαυση, για χρήματα και δόξες και τιμές εφήμερες, κλείνουμε τα αυτιά μας στην πρόσκληση του Χριστού και υποδουλώνουμε τον εαυτό μας στο κακό και στο παράλογο. Το να κερδίζουμε τον κόσμο είναι για πολλούς από εμάς ο σκοπός της ζωής, η μεγάλη επιτυχία. Όμως θέτει ο ίδιος ο Χριστός το ερώτημα : « Τί θα ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν του;»
Βέβαια ο Χριστός δεν εμποδίζει να φροντίζουμε για τη ζωή μας και τις ανάγκες μας. Όλα για τον άνθρωπο τα δημιούργησε και όλα στη διάθεσή του τα έχει. Εμποδίζει μόνο τη λατρεία της ύλης την υποδούλωση στα πάθη. Αυτό που ζητεί ο Χριστός δεν είναι περιφρόνηση της ζωής, δεν είναι εγκατάλειψη των υποθέσεών μας, ούτε αδιαφορία για τις ανάγκες μας. Είναι η πραγματική αγάπη στον εαυτό μας, είναι τα στηρίγματα της ζωής, θεμελιωμένα στην πίστη και στην αγάπη.
Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το Χριστό θυσιάζοντας τη ζωή μας, ας ανεβούμε μαζί του στο Γολγοθά, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και τους πειρασμούς με υπομονή και πίστη, ελπίζοντας στην αιώνιο ζωή με το Χριστό μας. Αμήν.