Την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζουμε την νίκη και τον θρίαμβο της ορθόδοξης Πίστης μας επί των αιρέσεων και της κακοδοξίας με την αναστήλωση των Αγίων και Σεπτών Εικόνων, και τιμούμε τους Μάρτυρες και ομολογητές που ύψωσαν το ανάστημα τους μπροστά στην φοβερή λαίλαπα της εικονομαχίας και προσέφεραν το αίμα τους ως θυσία πνευματική για να ριζώσει και να καρποφορήσει το δέντρο της πίστεως. Γι’ αυτό η Αγία Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στη Νίκαια και με το Συνοδικό το οποίο υπεγράφη από τους Αγίους Πατέρες, αποφάσισε και οριοθέτησε τα της προσκυνήσεως των Αγίων Εικόνων. Διακήρυξε εκείνο το οποίο ο Μέγας Βασίλειος υπογράμμισε, ότι «η Τιμή της Εικόνος επί το Πρωτότυπον διαβαίνει» και ότι η προσκύνησή τους δεν είναι ειδωλολατρία όπως λένε οι διάφοροι αιρετικά, αλλά είναι ευπρόσδεκτη από τον θεό και τους Αγίους μας οι οποίοι αποδέχονται τα όσα η ορθόδοξη ευλάβεια Τους απονέμει, διά της προσκυνήσεως των Ιερών εικόνων.
Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό τα εικονίσματα των Αγίων «Πνεύματος Αγίου εισί πεπληρωμένα», διότι οι εικονιζόμενοι σ΄ αυτά, είχαν καταστήσει, κατά την επί της γης ζωή τους, τα σώματά τους ναό του Αγίου Πνεύματος. Έτσι λοιπόν, οι ιερές εικόνες έχουν με την ενέργεια του θεού, την θεία Χάρη και αποβαίνουν παράγοντες ψυχικής σωτηρίας αυτών που τις προσκυνούν. Οι προσευχές των ευλαβών προσκυνητών, ιδιαιτέρως κατά τις στιγμές της θείας Λατρείας, κατεβάζουν τον Ιησού Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους, επί των Ιερών Εικόνων τους, ώστε κάθε προσευχή να γίνεται ζωντανός προσωπικός διάλογος του προσευχόμενου μαζί τους.
Οι Άγιοι της εκκλησίας μας αγάπησαν και τίμησαν τα Άγια Εικονίσματα μπροστά στα οποία προσεύχονταν και δάκρυζαν ατενίζοντας τα ιερά Πρόσωπα. Ο λαός μας στην Αγία Εικόνα δίνει ζωή, φωνή, συναίσθημα. Την αισθάνεται αναπόσπαστο μέρος της ζωής του. Επικοινωνεί με αυτή, παίρνει μυστικά οδηγίες, και την έχει φύλακα και προστάτιδα. Εάν για έναν αδιάφορο ή άπιστο η εικόνα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αντικείμενο με κάποια αισθητική η αρχαιολογική αξία, για κάθε πιστό έχει ουσιώδη σημασία και ανυπολόγιστη αξία. Διά των εικόνων αγιάζονται τα χείλη που τις ασπάζονται, τα μάτια που τις βλέπουν, ο νους που τις περιεργάζεται, το σπίτι που τις φυλάττει, ολόκληρος ο άνθρωπος ανάγεται
προς Θεογνωσία. Χωρίς Εικόνες δεν είναι μόνο οι ναοί μας γυμνοί. Και οι καρδιές των ανθρώπων είναι απογυμνωμένες από την ελπίδα της σωτηρίας και από τη ασφάλεια της παρουσίας των Αγίων.
Οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας διωκόμενοι από τις πατρογονικές τους εστίες, εγκαταλείποντάς θησαυρούς και περιουσίες, έπαιρναν μαζί τους τα οστά των γονέων τους και τις ιερές Εικόνες. είναι τόσο δεμένος ο λαός μας με τις Εικόνες και έχει τόσο πολύ περάσει αυτός ο ψυχικός-εσωτερικός δεσμός σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των πιστών, ώστε μπορεί κανείς να πει, ότι οι ιερές Εικόνες έχουν προσποιηθεί. Γι’ αυτό ο ευσεβής λαός μας συνομιλεί μαζί τους, τις ασπάζεται όπως τα ανθρώπινα πρόσωπα, παίρνει μηνύματα, νοιώθει την ευωδία, φωτίζεται και θερμαίνεται από το φως που εκπέμπουν. Πιστεύει ακράδαντα ότι έχουν θεία ζωή, ότι ακούων τις προσευχές και τα αιτήματα, ότι αισθάνονται τον πόνο και την λαχτάρα των ανθρώπων, ότι είναι πομποί θείων συχνοτήτων, που λαμβάνουν και αποστέλλουν μηνύματα στον θεό και στους ανθρώπους.
Ας κρατήσουμε σήμερα και πάντοτε Αδελφοί μου, στην αγκαλιά μας τις Άγιες Εικόνες και δι’ αυτών ας σφιχταγκαλιάσουμε την Ορθοδοξία μας ,η οποία μας δίνει αυτήν την ευλογία, του να προσκυνούμε τους Αγίους μας διά των σεπτών Εικόνων οι οποίες χιλιολειτουργήθηκαν και χιλιοπροσκυνήθηκαν από τους ευσεβείς Προγόνους μας, που άκουσαν τους στεναγμούς του Γένους μας και που μας δίνουν την χαρά της παρουσίας του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων στη ζωή μας. Αμήν
παρουσίας του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων στη ζωή μας. Αμήν.