Ιερά Μητρόπολις ΕλασσώνοςΙερά Μητρόπολις ΕλασσώνοςΙερά Μητρόπολις Ελασσώνος
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
    • Ἰστορία Μητροπόλεως
    • Διοίκηση
    • Εκκλησιαστικαί Προσωπικότητες
    • Εγκαταστάσεις
      • Μητροπολιτικόν Μέγαρον
      • Πνευματικόν Κέντρον
    • Ἱερὲς Μονὲς
    • Ἱεροὶ Ναοὶ
  • Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
    • Ο Μητροπολίτης Χαρίτων
    • Ο Αρχιερατικός Κατάλογος των Επισκόπων
  • ΤΟΠΙΚΗ ΑΓΙΟΛΟΓΙΑ
  • ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ
    • Φιλανθρωπία
    • Σχολές
      • Σχολή Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής
      • Σχολή Αγιογραφίας
      • Σχολή Γονέων
    • Γραφείο Νεότητος
      • Κατηχητικά
    • Εγκύκλιοι – Κηρύγματα
  • ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
  • ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Άνθιμος ο Ολυμπιώτης

Αρχική Εκκλησιαστικαί Προσωπικότητες Άνθιμος ο Ολυμπιώτης

ΑΝΤΗΙΜΟΣὉ Ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Ἄν­θι­μος γεν­νήθη­κε τὸ 1737 στὸ ὀ­ρει­νὸ Λι­βά­δι τῆς Ἐ­λασ­σῶ­νος ἀ­πὸ φτω­χὴ οἰ­κο­γέ­νεια. Σὲ μι­κρὴ ἡ­λι­κί­α ἔ­μει­νε ὀρ­φα­νὸς ἀ­πὸ πα­τέ­ρα. Τὰ πρῶ­τα τοῦ γράμ­μα­τα τὰ ἔ­μα­θε στὴν γε­νέ­τει­ρά του καὶ ἀ­πὸ μι­κρὸς ἀ­γά­πη­σε τὴν ἐκ­κλη­σί­α. Ἀ­να­ζη­τών­τας μί­α καλ­λί­τε­ρη τύ­χη ἀ­να­χώ­ρη­σε γιὰ τὴν πλού­σια κω­μό­πο­λη τῆς Τσα­ρι­τσά­νης ποὺ τὴν ἐ­πο­χὴ ἐ­κεί­νη βρι­σκό­ταν στὴν ἄν­θη­ση τῶν γραμ­μά­των, τῶν τε­χνῶν καὶ τοῦ ἐμ­πο­ρί­ου κα­θι­στών­τας τὴν, γιὰ τὴν δύ­σκο­λη ἐ­πο­χὴ τῆς Τουρ­κο­κρα­τί­ας μί­α ἀ­πὸ τὶς πλου­σι­ό­τε­ρες καὶ οἰ­κο­νο­μι­κᾶ ἀ­να­πτυγ­μέ­νες πό­λεις τῆς πε­ρι­ο­χῆς. Ἐ­κεῖ ὁ Ἄν­θι­μος ἐρ­γά­στη­κε μὲ τι­μι­ό­τη­τα καὶ προ­θυ­μί­α σὲ ἕ­να παν­το­πω­λεῖ­ο. Τὴν ἐ­πο­χὴ ἐ­κεί­νη ἐ­πι­σκέ­φτη­κε καὶ τὴν Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ τῆς Ὀ­λυμ­πι­ώ­τισ­σας γιὰ ἐρ­γα­σί­α ποὺ τοῦ ἀ­νέ­θε­σε τὸ ἀ­φεν­τι­κό του. Στὸν χῶ­ρο τοῦ μο­να­στη­ριοῦ ἔ­νι­ω­σε γιὰ πρώ­τη φο­ρᾶ τὴν ἐ­σω­τε­ρι­κὴ ἀ­σφά­λεια καὶ γα­λή­νη στὴν καρ­διὰ τοῦ ἀλ­λὰ καὶ τὴν κα­λο­σύ­νη καὶ φι­λο­ξε­νί­α τῶν πα­τέ­ρων τῆς Μο­νῆς. Με­τὰ τὸν θά­να­το καὶ τῆς μη­τέ­ρας τοῦ ὁ δε­κα­ε­ξά­χρο­νος Ἄν­θι­μος ὁ­δήγησε τὰ βή­μα­τά του στὴν Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ τῆς Πα­να­γί­ας Ὀ­λυμ­πι­ω­τίσ­σης ὅ­που με­τὰ ἀ­πὸ δο­κι­μα­στι­κὴ πε­ρί­ο­δο στὸν μο­να­χι­κὸ βί­ο ἐ­κά­ρη μο­να­χὸς καὶ χει­ρο­το­νή­θη­κε δι­ά­κο­νος. Ἀ­πο­φα­σι­στι­κῆς ση­μα­σί­ας γιὰ τὴν πνευ­μα­τι­κή του ἐ­ξέ­λι­ξη στά­θη­κε ἡ γνω­ρι­μί­α του μὲ τὸν ἀ­ξι­ό­λο­γο ἐ­νά­ρε­το καὶ μορ­φω­μέ­νο ἱ­ε­ρο­μό­να­χο καὶ κα­το­πι­νὸ ἡ­γού­με­νο Δι­ο­νύ­σιο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­γι­νε ὁ πνευ­μα­τι­κός του πα­τέ­ρας καὶ τὸν βο­ή­θη­σε ἠ­θι­κὰ καὶ ὑ­λι­κὰ στὶς με­τέ­πει­τα σπου­δές του. Ὁ Ἄν­θι­μος φοί­τη­σε ἀρ­χι­κὰ σὲ ἐκ­παι­δευ­τι­κὰ ἱ­δρύ­μα­τα τῆς Δυ­τι­κῆς Μα­κε­δο­νί­ας στὴν Κο­ζά­νη καὶ τὴν Σι­ά­τι­στα. Κα­τό­πιν μὲ τὴν ἄ­δεια καὶ τὴν εὐ­λο­γί­α τοῦ γέ­ρον­τός του Δι­ο­νυ­σί­ου με­τα­βαί­νει στὸ ἅ­γιον Ὅ­ρος στὴν Ἀ­θω­νιά­δα σχο­λή. Σχο­λάρ­χης τῆς τὴν ἐ­πο­χὴ ἐ­κεί­νη εἶ­ναι ὁ «ἐλ­λο­γι­μώ­τα­τος ἐν δι­δα­σκά­λοις» κλη­ρι­κὸς Εὐ­γέ­νιος Βούλ­γα­ρης. Κον­τὰ στὸν φω­τι­σμέ­νο αὐ­τὸ κλη­ρι­κὸ καὶ δι­δά­σκα­λο καὶ ἄλ­λους σο­φοὺς καὶ ἐ­νά­ρε­τους δι­δα­σκά­λους μα­θή­τευ­σε ὁ Ἄν­θι­μος καὶ ὁ­λο­κλή­ρω­σε τὸν κύ­κλο σπου­δῶν του. Ἐ­κεῖ σπού­δα­σε « λο­γι­κά, μα­θη­μα­τι­κά, φυ­σι­κά, γε­ω­με­τρι­κά, ἀ­ριθ­μη­τι­κά, ρη­το­ρι­κά, ἀ­στρο­νο­μι­κὰ καὶ θε­ο­λο­γι­κὰ γράμ­μα­τα..». Ὁ Ἄν­θι­μος με­τὰ τὴν ὁ­λο­κλή­ρω­ση τῶν σπου­δῶν τοῦ ὑ­πη­ρέ­τη­σε ἀρ­χι­κὰ ὡς ἐ­φη­μέ­ριος καὶ δι­δά­σκα­λος τῶν Ἑλ­λή­νων τῆς δι­α­σπο­ρᾶς, στὸ Κε­τσκε­μὲτ καὶ Μί­σκολ τῆς Οὐγ­γα­ρί­ας, καὶ στὴν ὀρ­θό­δο­ξη κοι­νό­τη­τα τῆς Βι­έν­νης. Ὁ γε­νι­κὸς ἀ­πο­λο­γι­σμὸς τῆς πα­ρου­σί­ας του στὴν Κεν­τρι­κὴ Εὐ­ρώ­πη ἦ­ταν πλού­σιος. Ἐρ­γά­σθη­κε δε­κα­έ­ξι χρό­νια μὲ ζῆ­λο καὶ ὑ­πο­μο­νή, ἀ­γω­νί­στη­κε, δί­δα­ξε καὶ ἀ­γα­πή­θη­κε ἀ­πὸ αὐ­τοὺς ποὺ ἀ­να­γνώ­ρι­σαν καὶ τί­μη­σαν τὴν προ­σφο­ρά του.

Κα­τὰ τὴν πα­ρα­μο­νὴ τοῦ στὸ ἐ­ξω­τε­ρι­κὸ ὁ Ἄν­θι­μος πάν­τα σκε­πτό­ταν μὲ νο­σταλ­γί­α τὴν πα­τρί­δα, τὴν γε­νέ­τει­ρά του καὶ τὸ μο­να­στή­ρι τῆς Ὀ­λυμ­πι­ώ­τισ­σας. Με­τὰ τὴν ὁ­λο­κλή­ρω­ση τῆς ἀ­πο­στο­λῆς τοῦ ἐ­πέ­στρε­ψε στὴν Μο­νὴ τῆς με­τα­νοί­ας του στὶς 12 Ὀ­κτω­βρί­ου 1777 καὶ ποὺ ἐν τῷ με­τα­ξὺ ὁ γέ­ρον­τάς του εἶ­χε κοι­μη­θεῖ ἐν Κυ­ρί­ῳ. Μα­ζί του ἔ­φε­ρε πο­λύ­τι­μα δῶ­ρα καὶ χρή­μα­τα τὰ ὁ­ποῖ­α εἶ­χε συγ­κεν­τρώ­σει γιὰ νὰ προ­σφέ­ρει στὸ μο­να­στή­ρι καὶ νὰ ἐκ­πλη­ρώ­σει ἄλ­λους πνευ­μα­τι­κοὺς καὶ κοι­νω­νι­κοὺς σκο­πούς. Ἀ­πὸ τὰ πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γα κει­μή­λια ποὺ με­τέ­φε­ρε ὁ Ἄν­θι­μος στὴν Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ Ὀ­λυμ­πι­ω­τίσ­σης εἶ­ναι ὁ πε­ρί­φη­μος χρυ­σο­κέν­τη­τος ἐ­πι­τά­φιος καὶ τὸ χρυ­σο­κέν­τητο βῆ­λο τῆς ὡ­ραί­ας πύ­λης ἔρ­γα τοῦ Χρι­στο­φό­ρου Ζε­φάρ. Ἀ­νε­κτί­μη­της ἀ­ξί­ας ἦ­ταν καὶ ἡ προ­σω­πι­κή του βι­βλι­ο­θή­κη ποὺ πε­ρι­ε­λάμ­βα­νε πά­νω ἀ­πὸ 400 τό­μους ἀρ­χαί­ων Ἑλ­λή­νων συγ­γρα­φέ­ων καὶ πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ὁ Ἄν­θι­μος ἐ­πί­σης ἐν­δι­α­φέρ­θη­κε ζω­η­ρὰ καὶ γιὰ τὴν γε­νέ­τει­ρά του τὸ Λι­βά­δι. Συγ­κέν­τρω­σε χρή­μα­τα γιὰ τὸ σχο­λεῖ­ο τῆς κω­μο­πό­λε­ως, ἔ­κτι­σε νέ­ο σχο­λι­κὸ κτί­ριο καὶ τὸ ἐ­ξό­πλι­σε μὲ ὅ­λα τὰ ἀ­παι­τού­με­να, το­κί­ζον­τας μά­λι­στα κε­φά­λαι­ο γιὰ νὰ πλη­ρώ­νε­ται ὁ τυρ­να­βί­της δά­σκα­λος Ἰ­ω­άν­νης Πέ­ζα­ρο. Πλού­σι­ες δω­ρε­ὲς ἐ­πί­σης ἔ­κα­νε καὶ στοὺς Να­οὺς τοῦ Λι­βα­δί­ου. Τὸ 1780 ὁ Ἄν­θι­μος ἐ­ξε­λέ­γη ἡ­γού­με­νος τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Ὀ­λυμ­πι­ω­τίσ­σης. Ὁ Ἄν­θι­μος ἐρ­γά­στη­κε μὲ ζῆ­λο καὶ ἀ­φο­σί­ω­ση γιὰ τὴν ἀ­κμὴ καὶ ἀ­νά­δει­ξη τῆς Μο­νῆς κα­θὼς καὶ γιὰ τὴν ἐ­σω­τε­ρι­κὴ ἀ­να­δι­ορ­γά­νω­σή της. Ἡ Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ τῆς Ὀ­λυμ­πι­ω­τίσ­σης κα­τέ­στη μο­να­στή­ρι μὲ κύ­ρος, λα­ϊ­κὸ προ­σκύ­νη­μα τῆς πε­ρι­ο­χῆς ἀλ­λὰ καὶ ὁ Ἄν­θι­μος πρό­σω­πο ποὺ ἐ­νέ­πνε­ε τὸν σε­βα­σμὸ καὶ κέρ­δι­σε τὴν ἀ­γά­πη τοῦ λα­οῦ. Ὁ Ἄν­θι­μος ἐρ­γά­στη­κε ἀ­θό­ρυ­βα καὶ τα­πει­νά, ἔ­ζη­σε κα­τὰ Χρι­στόν, μορ­φώ­θη­κε καὶ με­τέ­δω­σε τὸν πνευ­μα­τι­κό του πλοῦ­το, πό­νε­σε, δού­λε­ψε καὶ βα­σα­νί­στη­κε σκλη­ρὰ γιὰ τοὺς σκλα­βω­μέ­νους ἀ­δελ­φούς του. Κο­σμή­θη­κε μὲ ἀ­ρε­τὲς σπά­νι­ες καὶ ἀ­ξι­ώ­θη­κε καὶ προ­εῖ­δε τὸν θά­να­τό του. Ἀ­σθέ­νη­σε ἀ­πὸ ὑ­δρο­πι­κί­α καὶ με­τὰ ἀ­πὸ 40 ἡ­μέ­ρες στὶς 9 Φε­βρου­α­ρί­ου 1794 ἐ­κοι­μή­θη ὀ­σια­κά ἐν Κυ­ρί­ῳ.

ΑΝΤΙΙΟΣ ΠΡΟΤ

Προτομή του Άνθημου Ολυμπιώτη στην κεντρική πλατεία Λιβαδίου

Copyright © Ι.Μ. Ελασσώνος