Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Την προσεχή Τρίτη 30 Ιανουαρίου εορτάζουν οι Άγιοι προστάτες της παιδείας μας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Χαρίτων θα λειτουργήσει στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου. Η εορτή αυτή δεν είναι μια ανάμεσα στις άλλες. Ας προσπαθήσουμε να εκκλησιαστούμε μαζί με τα παιδιά προκειμένου να τιμήσουμε τα πρότυπα της σοφίας και του ήθους. Ας μην στερήσουμε αυτή την ευκαιρία και χαρά από τα παιδιά μας.
Οι αδιάφοροι και άσπλαχνοι άνθρωποι που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τον χορταίνουν αναίσθητα, γεμίζουν παράλληλα και την καρδιά τους με άγχος , και μέσα τους δουλεύει το σαράκι και ταλαιπωρούνται και από τούτη τη ζωή. Ενώ οι εύσπλαχνοι επειδή πάντα χορταίνουν τους άλλους με αγάπη , πάντοτε είναι χορτασμένοι από την αγάπη τού Θεού και από τις άφθονες ευλογίες Του. Άγιος Παϊσιος Αγιορείτης
Ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για virtual reality δηλ. την προσομοίωση ενός περιβάλλοντος από έναν υπολογιστή, την λεγόμενη εικονική πραγματικότητα, η οποία έχει εφαρμογές από την επιστήμη έως τη διασκέδαση. Με μια τεχνική βοήθεια μπορείς να καταδύεσαι στα βάθη της θάλασσας, να ταξιδεύεις στο διάστημα, να ζεις σ’ ένα παραμυθένιο κόσμο… Και αν αυτό θεωρείται επίτευγμα επιστημονικό η αλήθεια είναι ότι έχει ξεπεραστεί, καθώς οι καθημερινές μας συναναστροφές έχουν ούτως ή άλλως μια εικονική διάσταση. Για παράδειγμα θα γίνει ο γάμος ονειρικός και πλούσιος. η σκληρή αλήθεια του όμως βρίσκεται στο διαζύγιο που ξεφυτρώνει… Είμαστε ευπρεπείς, ευσυνείδητοι, cool, αλλά κάνουμε το βίο αβίωτο των δικών μας. Μας αρέσει ο ρόλος των συζύγων ή των γονιών στις διαφημίσεις και στις ταινίες, αλλά ως εκεί. όταν έρχεται η ώρα της δοκιμασίας δραπετεύουμε: «αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες». Ο καθένας μας σε στιγμές ειλικρίνειας μπορεί ν’ αντικρίσει καθαρή την αλήθεια του. Μου διηγούταν πριν λίγες μέρες ένα παλικάρι για πως κατέληξαν ξένοι στο γάμο με τη γυναίκα του παρ’ όλο που είχαν και ένα παιδί. Είχαν ξεχάσει να μιλούν ειλικρινά, να συν- υπάρχουν, να νιώθουν, να ελπίζουν. Εικονικά όλα, μέχρι και η αγάπη! Και δυστυχώς, δεν είναι οι μόνοι! Τι κρίμα!
Ο Aη Βασίλης και η εικονική πραγματικότητα,
σκέψεις κατόπιν εορτής …
Ρώτησα ένα παιδάκι, τι δώρο σου έφερε ο Αη Βασίλης; 7 δώρα μου έφερε, μου απάντησε! 7 δώρα σημαίνει μάλλον ότι ήσουν πολύ καλό παιδάκι! Τι ήταν τα δώρα, ρώτησα; Σ’ αυτή την ερώτηση το παιδάκι «κόλλησε», δεν θυμόταν παρά μονάχα 1 από τα 7 παιχνίδια του Αη Βασίλη! Κάπου εκεί μάλλον κατέρρευσε και η χαρά του γονιού που το συνόδευε! Αθέλητα γκρέμισα μια… ευτυχία! Αλήθεια, πόσο κοστολογείται η αγάπη; Είμαστε εντέλει και πόσο, θύματα του εαυτού μας ή του marketing; Γιατί η παραπάνω συνηθισμένη εορταστική ή εκτός εορτών ιστορία θέτει κάποια ζητήματα ζωής! Δεν είναι λίγοι οι «προοδευτικοί» γονείς οι οποίοι με υπερβάλλοντα ζήλο αποκαλύπτουν το ψέμα για τον Αη Βασίλη! Καθώς όλα τα έχουν καλά καμωμένα, νιώθουν το χρέος να σπάσουν μέσα στην ψυχή των παιδιών αυτή τη γλυκιά μορφή του Αγίου Βασιλείου. Από την άλλη, οι ζηλωτές χριστιανοί γονείς βρίσκουν ευκαιρία να καταφερθούν ενάντια στον εμπορευματοποιημένο Άγιο, σαν τα παιδιά θα μείνουν για πάντα παιδιά και δεν θα μάθουν την αλήθεια. Και τα δύο άκρα ζούν την ίδια τραγωδία: την παραζάλη του εικονικού τους κόσμου, όπου δεν χωρά ο «ψεύτικος» Αη Βασίλης! Και είναι εικονικός αυτός ο κόσμος γιατί ακριβώς πιστεύει στην τελειότητά του! Τέτοιοι, προκατασκευασμένοι, σκληροί αλλά άσπιλοι «κόσμοι», γεννούν αύριο την δυσκολία των παιδιών μας να έχουν μια αληθινή εικόνα για τον αληθινό κόσμο.
Στην παραπάνω ιστορία όμως, υπάρχει και άλλη επικίνδυνη εικονικότητα: ο πλούτος!!! Είτε υπάρχει οικονομική ευμάρεια είτε όχι, δεν είναι το «μπούκωμα» ο σωστός τρόπος έκφρασης αγάπης! Και απόδειξη τα «απροσάρμοστα» παιδιά μας, τα οποία δεν γνωρίζουν την έννοια του μέτρου! Παιδιά που καταλήγουν με «κόμπλεξ», αν δεν είναι φιρμάτο το ρούχο ή το κινητό. Παιδιά, επιδεικτικοί «επιδειξίες» ενός τρόπου ζωής που δεν ταιριάζει με την ηλικία τους. Παιδιά, που δεν θα μάθουν ποτέ να πορεύονται με την αλήθεια της οικογένειάς τους. Πόσοι από μας έχουμε τα κότσια και την ευρηματικότητα της αγάπης να θέσουμε τα όρια; Να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από τον καταναλωτισμό; Να πούμε την αλήθεια για τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την ομορφιά να είσαι συνεπής και με μέτρο στη ζωή; Να τους υποδείξουμε το προβάδισμα της αγάπης, της συγνώμης, της προσφοράς, έναντι των άψυχων δώρων; Να διαφυλάξουμε την παιδική και νεανική ομορφιά τους μακριά από φτιασίδια και τα άπειρα καλλυντικά «ομορφιάς»; Να εμφυσήσουμε τον γνήσιο αυτοσεβασμό, ο οποίος θα πηγάζει από το ήθος και όχι από τα χρήματα, τα αξεσουάρ, το «φαίνεσθαι»;
Ο φόβος μας, πως θα σταθεί το παιδί μας έναντι των άλλων, προβάλλει συνήθως τις δικές μας ανασφάλειες. Γι αυτό και οι έφηβοι μας αμφισβητούν. Διαισθάνονται την υποκρισία, την ψευτιά και το δήθεν των γονιών και του κόσμου και εκρήγνυνται. Απαιτούν αλήθεια, διψούν για ζωή και πάνω στη λαχτάρα τους έρχονται τα «γεράκια» των ΜΜΕ, των πολυεθνικών, της αγοράς, να τους πουλήσουν συσκευασμένη έτοιμη την ευτυχία. Και εμείς αποσβολωμένοι και χολωμένοι από την αμφισβήτηση απλά κοιτάμε… Να γιατί χρειάζεται ο αληθινός Αη Βασίλης, εκείνος των πτωχών, των ορφανών, των ταλαιπωρημένων! Να γιατί το δώρο θέλει κυριολεκτικά «βάσανο» για να διαλεχτεί σωστά, για να ωφελήσει. Να γιατί το παραμύθι, το βιβλίο, που αγνοήσαμε, το παραπετάξαμε, δεν το διαβάσαμε μαζί, αγκαλιά με τα παιδιά μας λείπει, λείπει τραγικά σήμερα. Τ’ αφήσαμε κι αυτό στη δυναστεία της τηλεόρασης! Όχι άλλη εικονικότητα στη ζωή μας! Γιατί σε λίγο θα δυσκολευόμαστε να βρούμε τα όρια της αλήθειας…